Selectie van territorium en voorbereiding van grond voor aanplant
De voorbereiding van de plantlocatie is een sleutelfactor bij het creëren van een boomgaard. Het is raadzaam om een gebied te kiezen dat vlak is of met een lichte helling van enkele graden. Een te steile helling moet echter worden vermeden, omdat het vocht in dit geval niet lang in de grond zal blijven en snel langs de helling naar beneden zal stromen.
Als je een oude tuin hebt waarvan de bomen hun toegewezen leven hebben overleefd, is het raadzaam om de oude bomen volledig te ontwortelen, gevolgd door het ploegen van de grond en het plannen van jonge aanplant. Om dergelijk werk snel te organiseren, moet je eerst de bomen tot aan de stronken kappen en vervolgens cultiveren.In dit geval is het raadzaam om apparatuur (graafmachine of bulldozer) te gebruiken, met behulp waarvan de grond voor nieuwe gewassen vervolgens wordt gepland en geëgaliseerd.
Het voorbereiden van de grond voor het planten omvat dus de volgende punten:
1) teelt van oude aanplant;
2) het land ploegen en het oppervlak plannen;
3) voorkomen dat onkruid de grond verstopt;
4) mulchen en bemesten van de grond;
5) het markeren van het gebied voor de installatie van een irrigatiesysteem.
Om overvloedige onkruidgroei te voorkomen, moet u agrofibre gebruiken, dat het hele gebied van de tuin bedekt, of direct de rijen met toekomstige zaailingen. Dit zorgt voor een betrouwbare bescherming van de bodem tegen onkruid tot het moment van het planten van jonge bomen. Agrofibre kan direct na het ploegen en egaliseren van de grond worden aangelegd, wanneer het onkruid nog niet is begonnen op te komen. Voordat de zaailingen worden geplant, worden er vervolgens gaten in gemaakt om een ongehinderde groei van de jonge aanplant te garanderen.
Als alternatief voor agrofibre kunt u de grond mulchen met organisch materiaal. Dit zal een economischer middel zijn om te beschermen tegen onkruid, en zal ook dienen als extra bemesting. Voor organisch mulchen kunt u het beste stro gebruiken, dat vocht vasthoudt en voorkomt dat de grond uitdroogt en barst. Het is raadzaam om het stro over het hele grondgebied van de toekomstige tuin te verdelen, maar je kunt het ook in rijen neerleggen op de plaatsen waar bomen moeten worden geplant.
Bij het markeren van het territorium en het bepalen van plantplaatsen moet rekening worden gehouden met de ruimte die voldoende is voor de ruime groei van de zaailing en de kroon van een volwassen boom. Houd ook rekening met de ruimte voor het leggen van het irrigatiesysteem tussen de rijen. Om nauwkeurig gelijke intervallen te behouden, wordt aanbevolen om de draad op palen te trekken die in de grond zijn geslagen.Met bepaalde tussenpozen wordt een gat gegraven voor de jonge zaailing, waarvan de afmetingen gemiddeld 30x30 centimeter zijn, en de diepte ligt binnen de lengte van de bajonet van een schop.
Kenmerken van het installeren van een tuinirrigatiesysteem
Het ontwerpen van een bewateringssysteem voor de tuin moet beginnen met het kiezen van de grootte van de wateropslagtank. Het gebruik van een dergelijke container is noodzakelijk in gevallen waarin er geen nabijgelegen of aanzienlijke afstanden tot natuurlijke waterlichamen zijn. Het volume van de watertank is afhankelijk van verschillende factoren en wordt bepaald door de grootte van de toekomstige tuin, het aantal bomen en de frequentie van water geven. In de regel is voor tien hectare tuinoppervlak een container van tien kubieke capaciteit voldoende, wat een metalen tank kan zijn.
Om een irrigatiesysteem te installeren, heeft u het volgende nodig:
- - kunststof slang met een diameter van 30 mm;
- - druppelirrigatie-emittertape;
- - fijne en grove filters;
- - minikranen voor druppelirrigatie;
- - een set fittingen, druppelaars en afdichtingen.
De watertank wordt op het hoogste punt van het grondgebied geïnstalleerd op een stevige fundering, dit kunnen betonblokken zijn. Een plastic waterslang is bevestigd aan de kraan aan de onderkant van de watertank. De meest voorkomende diameter is 30 mm, wat optimaal is voor het organiseren van druppelirrigatie.
Het is ook noodzakelijk om twee reinigingsfilters te installeren die het water uit de tank zuiveren en voorkomen dat de emitters verstopt raken met klein vuil. Terwijl er water uit de tank stroomt, wordt eerst een grof reinigingsfilter geïnstalleerd, gevolgd door een fijn filter.
De bewateringsslang van de watertank wordt loodrecht op de rijen zaailingen langs de hele tuin getrokken.Op bepaalde afstanden gelijk aan de rijafstand worden minikraantjes voor druppelirrigatie in de slang gesneden, waarop vervolgens emittertapes worden aangesloten. Elke rij bomen of struiken moet minimaal één irrigatie-uitlaat hebben.
Druppelirrigatiebanden hebben ingebouwde emitters met een bepaalde steek van bijvoorbeeld 25 centimeter, wat ideaal is voor het bewateren van struiken, frambozen, aardbeien, meloenen en andere dingen. De tapes worden aangesloten op minikranen die in een gemeenschappelijke slang zijn ingebed en langs de plantrijen worden gespannen.
Voor het bewateren van fruitbomen kun je, in tegenstelling tot struiken, beter een plastic slang gebruiken. Je kunt er een gat in maken en op een specifieke plaats (naast de zaailing) een druppelaar plaatsen, wat voor een zuinig waterverbruik zorgt.
De rand van de emittertape is in een knoop gebonden om water in het systeem te houden, en de plastic slang is aan het uiteinde afgedicht met speciale pluggen. Zo is een effectief irrigatiesysteem helemaal klaar voor gebruik. Deze druppelirrigatie maakt efficiënt gebruik van water en voorziet de tuin van de benodigde hoeveelheid water.
