Je zou het natuurlijk in een winkel kunnen kopen voor $ 25-30, maar ik was in de war door hun kracht. Om zelfs een laptop van stroom te voorzien, is de stroomsterkte van 0,5 tot 1 ampère die de meeste auto-omvormers produceren duidelijk niet voldoende.
Een schakelschema kiezen.
Van nature ben ik een lui persoon, dus besloot ik niet "het wiel opnieuw uit te vinden", maar op internet te zoeken naar soortgelijke ontwerpen en het circuit van een van hen aan te passen voor mijn eigen ontwerp ambachten. De tijd was zeer urgent, dus eenvoud en de afwezigheid van dure reserveonderdelen waren de prioriteit.
Op een van de forums werd een eenvoudig circuit gekozen met behulp van de gewone PWM-controller TL494. Het nadeel van deze schakeling is dat deze aan de uitgang een rechthoekige spanning van 220 V produceert, maar voor gepulseerde stroomcircuits is dit niet kritisch.
Selectie van onderdelen.
Er werd voor deze schakeling gekozen omdat bijna alle onderdelen van een computervoeding konden worden gehaald. Voor mij was dit erg belangrijk, omdat de dichtstbijzijnde speciaalzaak ruim 150 km verderop ligt.
Uitgangscondensatoren, weerstanden en de microschakeling zelf werden verwijderd uit een paar defecte voedingen van 250 en 350 W.
De moeilijkheid deed zich alleen voor bij hoogfrequente diodes voor het omzetten van de spanning aan de uitgang van de step-uptransformator, maar hier hebben oude benodigdheden mij gered. Ik was redelijk tevreden over de kenmerken van de KD2999V.
Montage van het voltooide apparaat.
Ik moest het apparaat binnen een paar uur na het werk in elkaar zetten, omdat er een lange reis op de planning stond.
Omdat de tijd zeer beperkt was, zocht ik eenvoudigweg niet naar extra materialen en gereedschappen. Ik gebruikte alleen wat voorhanden was. Nogmaals, vanwege de snelheid heb ik niet de printplaatvoorbeelden gebruikt die op de forums worden aangeboden. In 30 minuten ontwierpen we onze eigen printplaat op een stuk papier, en het ontwerp ervan werd overgebracht naar de printplaat.
Met behulp van een scalpel werd één van de folielagen verwijderd. Op de resterende laag werden langs de aangebrachte lijnen diepe groeven getekend. Met behulp van een gebogen pincet bleek het het handigst: de groeven werden verdiept tot aan de niet-geleidende laag. Op de plaatsen waar de onderdelen met een priem werden gemonteerd, deze stond niet op de foto, zijn gaten gemaakt.
Ik begon met de montage door een transformator te installeren, ik gebruikte een van de blokken met een lagere verlaging, ik draaide hem eenvoudigweg om en in plaats van de spanning te verlagen van 400 V naar 12 V, verhoogde hij deze van 12 V naar 268 V. Door weerstanden R3 en condensator C1 te vervangen was het mogelijk de uitgangsspanning terug te brengen tot 220 V, maar verdere experimenten lieten zien dat dit niet mocht gebeuren.
Na de transformator heb ik, in volgorde van afnemende grootte, de resterende reserveonderdelen geïnstalleerd.
Er werd besloten om veldeffecttransistoren op langwerpige ingangen te installeren, zodat ze gemakkelijker op de koelradiator kunnen worden aangesloten.
Het eindresultaat is dit apparaat:
Het enige dat overblijft is de finishing touch: het bevestigen van de radiator. Er zijn 4 gaten zichtbaar op het bord, hoewel er slechts 3 zelftappende schroeven zijn; pas tijdens het montageproces werd besloten om de positie van de radiator enigszins te veranderen voor een beter uiterlijk. Na de eindmontage kregen we dit:
Testen.
Er was geen tijd om het apparaat specifiek te testen; het werd eenvoudigweg via een ononderbroken stroomvoorziening op de batterij aangesloten. Op de uitgang werd een belasting in de vorm van een gloeilamp van 30 W aangesloten. Nadat het in brand vloog, werd het apparaat gewoon in mijn rugzak gegooid en ging ik twee weken op zakenreis.
Binnen 2 weken is het apparaat nooit defect gegaan. Er werden verschillende apparaten van stroom voorzien. Gemeten met een multimeter bedroeg de maximale verkregen stroom 2,7 A.
