Aan de andere kant is denim niet het lichtste materiaal voor handwerk. De stof is vrij zwaar en dicht en vereist zowel geschikt (bij voorkeur speciaal) garen als een betrouwbare naaimachine. Het scheuren van jeans is ook geen "suiker": ze worden in de regel strak en gewetensvol gestikt - zelfs als je eraan knaagt met je tanden. Terwijl u de stof voorbereidt op verder werk, zult u lijden. Daarom is het meest voorkomende wijzigingsvoorstel het bouwen van een rok, het toevoegen van een interessante zoom en het ongewijzigd laten van het bovenste gedeelte (riem, juk en zoveel lager als nodig). Maar de stof is prachtig! Mooi, sterk, wast goed en verliest zijn effectiviteit niet met de jaren. En dat is er heel veel, wat voor mijn idee heel belangrijk bleek te zijn.
Feit is dat we een hond hebben - een golden retriever van onbeschrijfelijke schoonheid en genegenheid. En deze hond heeft zijn eigen bezit: vloerkleden en beddengoed. Al deze apparatuur moet regelmatig worden gewassen en gedroogd, maar droogt slecht en duurt lang, omdat het dik is (meerlaags). Eureka! – je moet hoezen bouwen, een paar voor elk vloerkleed. Gemaakt van stevige stof (zodat hij niet friemelt) en duurzaam (dus hij gaat lang mee). En jeans zijn hiervoor niet alleen geschikt materiaal, maar ook ideaal.
Alle samengestelde jeans zijn gewassen en gescheurd. Het ripproces werd aanzienlijk vereenvoudigd. De meeste moderne modellen worden gestikt met behulp van de "glijdende lus" -methode, en je hoeft alleen maar de juiste rand te vinden om de hele draad in één keer eruit te trekken. Als er ook gestikt wordt, dan gebeurt dat natuurlijk op de ouderwetse manier: een schaar, een mes, enz.
Voor mijn project scheuren we alleen de tailleband, de kruisnaad (rits ook natuurlijk) en de binnenbeenlengte eruit. Hierna leggen we de resulterende helften neer en kijken zorgvuldig hoe de buitenste (zijn) naad op een vlak oppervlak ligt. Bij herenjeans is het bijna gelijkmatig en "opwindt" niet. Dit betekent dat dit onderdeel zonder wijzigingen kan worden gebruikt. Als de jeans een complexe snit heeft, scheuren we ook de zijnaden eruit.
We lossen het probleem afzonderlijk op met klinknagels. Kleine en platte exemplaren kunnen worden achtergelaten, maar grote en reliëfversies moeten worden verwijderd. De gaten ervan blijven klein, bijna onzichtbaar. Het is handiger om te verwijderen (bijten) met een zijsnijder (tang) of een kleine tang - dit werkt ook goed.
De volgende voorbereidingsfase is het naaien van de zakken, d.w.z. Naai eenvoudig de bovenkant van de zak dicht bij de rand en zet de uiteinden van de naden vast. Daarna gaan we verder met het werken met gaten en ernstige schaafwonden, vooral rond de knieën.De meest betrouwbare manier is om decoratieve patches aan te brengen (met of zonder pony), en de snelste manier is om op deze plek een zak te naaien. Knip het gewoon dicht bij de naad van het ongewenste deel van de spijkerbroek af en naai het over het gat.
Het is handiger om decoratieve patches in een strak zigzagpatroon aan te brengen op een afstand van 0,5-0,8 cm van de rand, en vervolgens een pony te maken door de draden eruit te trekken. Dergelijke pleisters kunnen elke vorm aannemen. Je kunt er zelfs een heel patroon van maken. Een ander gemak is dat u bij een nieuw gaatje hetzelfde stukje kunt naaien zonder de algehele stijl te verstoren. Mijn favoriete ‘hondenbroek’ om in het bos te wandelen, heeft al een hele collectie met de meest ‘verschillende denim’-patches.
Voorbereide jeansstukken kunnen met behulp van een patroon of "met het oog" tot een afgewerkt item worden samengevoegd - afhankelijk van de complexiteit van de snit. Een hoes voor een bankkussen of voor een klein matras is gemaakt van een samengestelde rechthoekige strook. Tijdens de montage worden de afmetingen gecontroleerd, waarbij rekening wordt gehouden met naadtoeslagen. Indien nodig wordt er een ritssluiting in genaaid, maar dat kan ook zonder sluiting, volgens het ‘envelopprincipe’ zoals bij traditionele kussenslopen. Items met een complexe snit en een groot oppervlak vergen meer tijd en moeite.
De echte test voor mij was de hoes voor de buitenbank waar mijn hond het grootste deel van de zomer doorbrengt. Het frame van de bank is gemaakt van twee oude fauteuils uit de Sovjettijd. Eerst verwijderden ze alle bekleding ervan en schroefden vervolgens twee zijpanelen los (de ene stoel had de rechter, de andere had de linker). We hebben de stoelen naar de zijkanten zonder zijwanden verplaatst en met onze eigen bouten door de bestaande fabrieksgaten vastgezet. Met een meubelnietmachine werd een katoenen deken op de stoelen en de rugleuning geplakt. Voordat ze tijd hadden om het gereedschap naar de garage te brengen en te vegen, lag de hond al op het nieuwe platform. Dit betekent dat je de bank leuk vond en dat je op moet schieten met de hoes.
Het patroon voor de omslag is alleen langs de zijkanten gemaakt, omdat het centrale deel slechts een hele grote rechthoek is. Voor alles waren zes spijkerbroeken nodig. Een zeer succesvol detail zijn de riemen die langs de buitencontour zijn genaaid. Ze zijn erin geslaagd zowel de bandjes als zelfs de drukknopen te behouden. Op een van de zijwanden aan de buitenkant bevindt zich een "werkende" zak die niet is gestikt ter decoratie. De letters langs de zoom van de bank spellen de naam van mijn hond. Ze zijn speciaal gemaakt van verschillende soorten stof om de stijl te behouden: ze zijn allemaal van denim, maar ze zijn allemaal verschillend, er zijn zelfs geruite exemplaren.
De hoes staat al enkele jaren veilig in de tuin. Voor de winter kan hij niet worden verwijderd omdat de bank onder een baldakijn staat, beschermd tegen regen en sneeuw. Nadat ik mezelf heb overtuigd van de betrouwbaarheid en het gemak, ben ik van plan denim hoezen voor de tuinkussens te maken. meubilair. En ik zal zowel een tuin als een huis hebben - "jeansier dan alle spijkerbroeken"!
