Een doe-het-zelf-apparaat dat gebruik maakt van een enkele transistor kan worden gemaakt door bijna iedereen die het wil en een beetje moeite doet om zeer goedkope en niet veel componenten aan te schaffen en deze in een circuit te solderen. Het wordt gebruikt om water in voorraadcontainers thuis, op het land en overal waar water aanwezig is automatisch aan te vullen, zonder beperkingen. En er zijn veel van dergelijke plaatsen. Laten we eerst eens kijken naar het diagram van dit apparaat. Eenvoudiger kan het gewoon niet.
Regel het waterniveau automatisch met behulp van een eenvoudig elektronisch waterniveauregelcircuit.
Het gehele waterniveauregelcircuit bestaat uit verschillende eenvoudige onderdelen en als het foutloos wordt samengesteld uit goede onderdelen, hoeft het niet te worden aangepast en werkt het onmiddellijk zoals gepland. Een soortgelijk schema werkt voor mij al bijna drie jaar zonder mislukkingen, en ik ben er erg blij mee.
Automatisch waterniveauregelcircuit
Onderdelen lijst:
- U kunt elk van deze transistors gebruiken: KT815A of B. TIP29A. TIP61A. BD139. BD167. BD815.
- GK1 – reedschakelaar op lager niveau.
- GK2 – reedschakelaar op het hoogste niveau.
- GK3 – reedschakelaar voor noodniveau.
- D1 – elk rood Lichtgevende diode.
- R1 – weerstand 3Kom 0,25 watt.
- R2 – weerstand 300 Ohm 0,125 watt.
- K1 – elk 12 volt relais met twee paar normaal open contacten.
- K2 – elk 12 volt relais met één paar normaal open contacten.
- Ik heb vlotterrietcontacten gebruikt als signaalbron voor het bijvullen van water in de container. Het diagram wordt aangeduid als GK1, GK2 en GK3. Gemaakt in China, maar van zeer degelijke kwaliteit. Ik kan geen enkel slecht woord zeggen. In de container waar ze staan, behandel ik het water met ozon en door de jaren heen is er geen enkele schade aangericht. Ozon is een uiterst agressief chemisch element en lost veel kunststoffen volledig en residuvrij op.
Laten we nu eens kijken naar de werking van het circuit in de automatische modus.
Wanneer stroom aan het circuit wordt geleverd, wordt de vlotter op het lagere niveau GK1 geactiveerd en wordt stroom aan de basis van de transistor geleverd via het contact en de weerstanden R1 en R2. De transistor opent en levert daardoor stroom aan de relaisspoel K1. Het relais wordt ingeschakeld en blokkeert met zijn contact K1.1 GK1 (lager niveau), en levert met contact K1.2 stroom aan de spoel van relais K2, die een actuator is, en schakelt de actuator in met zijn contact K2.1. De actuator kan een waterpomp zijn of een elektrische klep die water aan de container levert.
Het water wordt bijgevuld en wanneer het het lagere niveau overschrijdt, wordt GK1 uitgeschakeld, waardoor de volgende werkcyclus wordt voorbereid. Nadat het het bovenste niveau heeft bereikt, zal het water de vlotter omhoog brengen en GK2 (bovenste niveau) inschakelen, waardoor de ketting via R1, K1.1, GK2 wordt gesloten. De stroom naar de basis van de transistor zal worden onderbroken en deze zal sluiten, waardoor relais K1 wordt uitgeschakeld, dat met zijn contacten K1.1 zal openen en relais K2 zal uitschakelen.Het relais schakelt op zijn beurt de actuator uit. Het circuit is voorbereid op een nieuwe werkcyclus. GK3 is een noodniveauvlotter en dient als verzekering als de bovenste niveauvlotter plotseling niet meer werkt. Diode D1 is een indicator dat het apparaat in de watervulmodus werkt.
Laten we nu beginnen met het maken van dit zeer nuttige apparaat.
We plaatsen de onderdelen op het bord.
We plaatsen alle onderdelen op een breadboard, zodat er geen bedrukt exemplaar ontstaat. Bij het plaatsen van onderdelen dient u er rekening mee te houden dat u zo min mogelijk jumpers soldeert. Voor de installatie is het noodzakelijk om maximaal gebruik te maken van de geleiders van de elementen zelf.
Laatste blik.
Het waterniveauregelcircuit is afgedicht.
Het circuit is klaar om te testen.
We sluiten hem aan op de accu en simuleren de werking van de vlotters.
Alles werkt prima. Bekijk een video over tests van dit systeem.
