Eind augustus is het tijd om rode bosbessen te oogsten. Zowel bessenliefhebbers als verzamelaars die te koop zijn, komen naar de bossen. Om niet langer dan nodig in de taiga te blijven en geen muggen te voeren, zal een bessenoogstmachine je helpen. Er zelf een maken, met je eigen handen, zal niet moeilijk zijn. En nogmaals, er is helemaal geen besparing - in de winkel is een soortgelijke maaidorser niet goedkoop. Om niet te haasten met het zoeken naar het juiste wanneer je het nodig hebt, raad ik aan om het van tevoren klaar te maken. Laat het liggen - het is beter om te hebben en niet nodig te hebben dan nodig te hebben en niet te hebben! Het maken van deze tool kost wat tijd.
Zal nodig hebben
- Cink staal.
- Markeerstift.
- Vloeimiddel en tin voor solderen.
- Staaldraad, doorsnede twee millimeter (fietsspaken kunnen worden gebruikt).
- Aluminiumdraad, met een doorsnede van vijf millimeter, voor klinknagels.
- Metalen schaar.
- Hamer.
- Dikke stof.
- Aluminium buis (van een skistok).
Een bessenoogstmachine maken
Om te beginnen snijden we uit de galvanisatie twee stroken: drie bij vijftien cm, die we op hun beurt precies doormidden buigen, in de lengte over de hele lengte. Snijd vanaf elk uiteinde aan één kant twee cm van een van de lagen af.
Vervolgens op de vouwen van beide stroken, in stappen van maximaal vijf mm. Met een amarilwiel maken we inkepingen voor de breinaalden.
Nu snijden we twee stroken van vijf bij achttien cm - dit worden de eindwanden.
We boren een gat aan de uiteinden van de gebogen plano's, bevestigen ze vervolgens aan de brede eindstrips, maken markeringen met een marker en boren gaten in de brede strips.
Nu klinken we de blanco's.
We steken de breinaalden in de uitgesneden inkepingen en, nadat we ze eerder met soldeervloeimiddel hebben behandeld, solderen we de breinaalden eerst aan de ene strook en vervolgens aan de andere, zodat ze in de toekomst niet gaan bungelen.
Het hele ding solderen bleek een fluitje van een cent, ik had niet eens een soldeerbout nodig - ik verwarmde deze structuur gewoon met een fakkel en hield hem met een tang vast en bracht eenvoudig soldeer aan op de soldeerpunten: het tin zelf stroomde in alle holtes. Laten we nu beginnen met het maken van de houder. Het is noodzakelijk om twee smalle stroken van één cm en vijftien cm lang te snijden, maar ik was te lui om te snijden en gebruikte oude spiesjes van geschikte breedte.
Je hebt ook een stuk aluminium buis nodig van achttien cm lang.
We maken de uiteinden van de buis plat en maken er gaten in.
Vervolgens nemen we twee smalle centimeterstroken en boren er één voor één gaten in, aan de uiteinden en in het midden. We buigen de uiteinden met gaten twee cm naar één kant.
Deze gebogen strips klinken we aan de uiteinden van de buis. Je krijgt zo'n houder.
Nu lijnen we met een beitel en een hamer de tandenspaken uit op dezelfde lengte - vijf cm en boren we gaten in de bovenste vier hoeken van de eindwanden. Nu tillen we de kopwanden op door ze naar binnen te buigen en de houder aan deze gaten te klinknagelen. Dit is wat er zou moeten gebeuren.
Nu buigen we de tanden van de breinaalden omhoog en maken met behulp van een touw of draad een soort zak vast waarin de bessen zullen rollen. In plaats van een tas kun je een broekspijp van een oude spijkerbroek gebruiken en de lengte ervan aanpassen door deze op te vouwen en vast te spelden.
