Bouw Het bezitten van een eigen huis is geen gemakkelijke opgave. Vooral als u geen professional bent, geen volledige kennis heeft en de tool niet zo vakkundig gebruikt. Ja, en je bouwt voor het eerst een huis. Ik denk dat er veel van zulke beginnende meesters zijn. Maar je moet ze niet de schuld geven van hun fouten. Het hartstochtelijke verlangen om te creëren en te bouwen geeft immers simpelweg geen rust. Dan moeten ze, net als ik, alles door persoonlijke ervaring meemaken. Het gebeurde dus toen ik de foundation met mijn eigen handen waterdicht maakte, waarmee ik op het verkeerde moment begon. De echte indicatoren voor de juistheid van bepaalde acties zijn echter de situatie waarin het werk gemakkelijk, leuk en snel is. Aan de andere kant heeft men al een gezegde: als je stiller rijdt, kom je verder. En mijn verhaal met een paar heldere foto's zal mijn poging tot schrijven beschrijven, met alle mislukkingen en positieve aspecten.
De betekenis van het beschermen van de foundation tegen vocht
Alles is duidelijk, zegt u. Het doel van het waterdicht maken van een fundering is immers bescherming. Feit is dat beton, hoe eersteklas het ook is, is ontworpen voor een beperkt aantal vriescycli. Het interne vocht van de dekvloer vermindert deze hoeveelheid in gelijke mate.Omdat bij elke bevriezing de fundering met intern vocht in een versneld tempo wordt vernietigd. Isolatie leidt tot het afsluiten van waterbronnen. De levensduur neemt toe. Het tweede ernstige probleem dat waterdichting bestrijdt, is de vorming van schimmel en meeldauw. Hun omgeving wordt gecreëerd door een hoge luchtvochtigheid. Uiteraard zonder de juiste bescherming.
Knooppunten van waterafsluiting van beton
Tijdens de kapitaalconstructie werden methoden ontwikkeld voor het waterdicht maken van betonnen dekvloeren:
- Het leggen van een greppel met dakleer.
- Toevoeging van additieven die water afstoten aan de cementmortel.
- Behandeling van het zichtbare deel van de fundering met afvalbrandstoffen en smeermiddelen.
- Dakleer op de dekvloer leggen.
- Toepassing van bitumineuze materialen.
Vooruitkijkend zal ik zeggen dat ik niet alle bovenstaande methoden heb gebruikt. Hoewel ik wist dat hoogwaardige bescherming alleen werkt in combinatie:
- Door vellen dakleer aan de binnenkant van de bekisting te bevestigen en op de bodem van de sleuf te leggen, zorgen ze voor minimaal contact met grondwater. Hoewel hij nog steeds aanwezig is. Ik heb dergelijke manipulaties niet uitgevoerd om twee redenen:
- Op mijn bouwplaats is de primer diep en bestaat de grond uit zand.
- De tweede reden is trivialer. Het ligt in de wens om geld te besparen zonder, zo leek het mij, extra meters dakleer te kopen.
- Ik gebruikte betonadditieven in de vorm van vloeibaar glas. Het resultaat liet niet lang op zich wachten. Er verschenen waterafstotende eigenschappen.
- Impregneren met gebruikte machineolie wordt niet alleen gebruikt voor het waterdicht maken, maar ook om insecten die zich in de poriën van beton nestelen te elimineren. Dit geldt voor mieren, waarvan de kolonies zichtbaar en onzichtbaar zijn op de site. Mijn buurman heeft de behandeling precies om deze reden uitgevoerd. Ik heb het niet meer gedaan. Al zorgt de impregnering wel voor een waterafstotende laag die beschermt tegen regen.
- Op de laatste twee punten zal ik dieper ingaan, aangezien zij het onderwerp van mijn verhaal vormen. We hebben het over het leggen van dakleer op de fundering en het gebruik van bitumenmastiek. Het bitumen zelf heb ik niet gebruikt. Maar ik kocht een set van twee materialen die samenwerken. Dit is bitumenmastiek en dakbedekkingsmateriaal dat bovenop de dekvloer wordt gelijmd. Faalveilige bescherming. Maar de technologie was niet zonder verrassingen. Meer over hen later.
Overzicht van de belangrijkste materialen voor het waterdicht maken van dekvloeren
Dat ik op het moment dat ik de materialen gebruikte ervan op de hoogte was.
Ruberoid is dakbedekkingskarton. Het is geïmpregneerd met aardolieproducten. In het bijzonder bitumen. En in twee lagen:
1. Inwendig is zacht bitumen.
2. Extern – vuurvast.
Om de sterkte te vergroten, wordt extern poeder gebruikt. Dit product heeft genoeg voordelen:
- Betrouwbaarheid.
- Duurzaamheid.
- Compliance in onafhankelijke uitvoering.
- Biedt waterdichtheid en dampscherm.
Dakleer is niet zonder nadelen:
- Hij is bang voor direct zonlicht. Daarom is afwerking met gips vereist. Maar niet altijd.
- Het materiaal dat zich in de grond bevindt, wordt beschermd met platen van asbestcement. Ook niet altijd.
- Ruberoid tolereert geen aankoeken. Het probleem wordt opgelost door het in een verticale positie op te slaan.
Een paar woorden over de variëteiten van het product. Er zijn dakbedekkings- en bekledingsmaterialen. Ze verschillen in dichtheid:
1.De voering heeft een indicator van 300 g/m2.
2. Dichter dakbedekkingsmateriaal – 350 g/m2.
De RPP-markering staat voor het bekleden van dakleer. Het is soepel. RPK is een dakbedekkingsmateriaal. Er zit hagelslag in. Persoonlijk had ik de keuze tussen RPP en RPP (o). De letter tussen haakjes betekent lichtgewicht. Het wordt niet alleen gebruikt op betonnen funderingen, maar ook op daken, waar een laag gewicht voorop staat. Ik heb gekozen zonder de letter O.
Onder de bitumenmastiek heb ik gekozen voor de koude versie onder het merk Aquamast van TechnoNIKOL. De lijn van deze mastiek is bedoeld voor huishoudelijk gebruik. Er zijn hoogstwaarschijnlijk verschillen met de professionele serie. Maar dit was de eerste keer dat ik met dit materiaal werkte. Laat me dit zeggen, ik vond het leuk:
- De mastiek verspreidt zich gemakkelijk op beton.
- Heeft een goede kleefwerking.
- Geeft geen onaangename geur af. Hoewel al het werk buiten werd uitgevoerd.
Onder de nadelen benadruk ik de nadelen die ik vanwege onervarenheid niet aankon: - De mastiek wordt erg vuil. Je moet voorzichtig zijn of beschermende kleding dragen die je niet erg vindt.
- Het duurt lang om te drogen. Een dag in de open zon is voldoende, maar onder dakbedekking bedraagt de droogtijd enkele dagen. Het hangt af van de luchttemperatuur en luchtvochtigheid.
- Verdraagt geen contact met water. Dit was mijn slechte ervaring. Later meer over hem.
Mastiek bestaat uit petroleumbitumen met een oplosmiddel. Voor meer nieuwsgierige bouwers zal ik de technische kenmerken van het product voor het bedekken van de fundering opsommen:
- Hechtsterkte 0,1 MPa. Dit geldt voor beton, metaal, hout.
- De wateropname per dag bedraagt 2 gew.%.
- Waterbestendigheid is positief. Tijd- en drukomstandigheden zijn respectievelijk 72 uur en 0,001 MPa.
- Het aandeel niet-vluchtige stoffen bedraagt 75 tot 90%.
- Gebruik een temperatuur van -10 tot +40.
- De laag droogt binnen een dag.Mijn waarnemingen bevestigen een langere droogtijd.
De materialen die ik kocht waren vers en vrij van gebreken. Dit is de belangrijkste vraag bij het kiezen van zelfs dure bouwmaterialen.
Technologisch proces voor het waterdicht maken van een stripfundering
Isolatie met dakleer is verdeeld in horizontale en verticale afsnijding. Uit de naam blijkt duidelijk dat de verticale bescherming aan de binnenkant van de houten bekisting wordt bevestigd. Ik zal de beschrijving ervan achterwege laten, aangezien ik deze niet heb geïmplementeerd. Hoewel hier niets ingewikkelds aan is:
- De benodigde maat van de dakbedekkingskleppen wordt gemeten.
- Bij het snijden van de stroken wordt rekening gehouden met overlappingen.
- Bevestiging aan de boom met behulp van een constructienietmachine.
Van groter belang is het horizontaal verlijmen van dakleer aan mastiek. Om te werken heb je een constructietool nodig.
Hulpmiddelen
- Stijve borstel voor het reinigen van betonnen oppervlakken.
- Handschoenen.
- Metalen spatel.
- Kwast.
- Stok voor het roeren van mastiek.
- Mes voor het snijden van dakleer.
En nu de commentaren. Omdat ik in eerste instantie een fout heb gemaakt bij het voorbereiden van de gereedschappen. Een borstel met stijve haren is zeker nodig. Anders moet je het stof wegvegen met je hand, gras of iets anders. Je kunt het niet op deze manier doen. Zonder handschoenen kun je ook niet. Maar nauwkeurigheid is belangrijk, omdat de mastiek veel uitsmeert. Ik had weinig hoop op een metalen spatel, maar het bleek het belangrijkste hulpmiddel te zijn. Het belangrijkste is dat de dikte van het metaal minimaal 1 mm is. Een voorwaarde bij het werken met koud bitumen was een tweede spatel om overtollig zwart rekbaar materiaal van de eerste spatel te verwijderen.
Ik heb een fout gemaakt met de borstel en hem tevergeefs vuil gemaakt. De borstel is niet geschikt voor dergelijk werk. En ik moest de mijne weggooien. Ook de stok bleek niet het beste idee, omdat het niet nodig was om de mastiek te roeren.Over het mes zal ik het volgende zeggen. Een gewoon briefpapiermes snijdt dakbedekkingsmateriaal in één keer. Hoewel er geavanceerdere modellen messen met een gebogen punt zijn. Ze zijn handiger. Ik heb ook een geïmproviseerde harde roller gebruikt om het materiaal aan te drukken.
En ook na een fout gerelateerd aan de weersomstandigheden heb ik een bouwföhn gebruikt om het betonoppervlak te verwarmen en te drogen. En nu ga ik verder met enkele kleine instructies voor het leggen van bescherming op de fundering. Laat de korte beschrijving beginnende vakmensen aanmoedigen om hun eigen vallen en opstaan te maken.
Procedure
- Hierbij kunt u geen fouten maken in de maat van de stukjes bitumenkarton.
- Het is noodzakelijk om de overlappingen correct te markeren.
- Nadat u alle restjes hebt afgesneden, gaat u verder met het aanbrengen van mastiek.
- De mastiek moet met een troffel worden losgewrikt en periodiek om de as worden gedraaid. Dit is een vangnet tegen materiaal dat van de troffel afspringt.
Er zijn verschillende manieren om het op beton toe te passen: - Breng een ruime hoeveelheid aan op verdeelde gebieden en smeer verder uit.
- Beetje bij beetje. Maar door dit consequent te doen, ontstaat er een dun laagje.
- Er hoeft niet overboord te worden gegaan met de laagdikte. Omdat de fabrikant zelf waarschuwt dat de laag niet droogt of gaat lekken bij hoge luchttemperaturen.
- Vervolgens worden de vellen één voor één gestapeld.
En nu over de fouten.
Waterdichtingsfouten
Tijdens het werken begon het te regenen. Een deel van het oppervlak van de fundering met aangebrachte mastiek werd nat. Het bitumen verspreidde zich eenvoudigweg in het water. Ik had dit niet verwacht. Dat wil zeggen, het kwam los in het natte gebied. Ik corrigeerde de situatie door het met een föhn te drogen. Maar dit is ook niet de beste optie. Als een dergelijke fout optreedt, moet het werk worden stopgezet totdat het beton op natuurlijke wijze is opgedroogd. Maar ik besloot een gokje te wagen door het oppervlak te drogen. Vervolgens heb ik een stuk dakleer gelijmd. Het duurde erg lang voordat de laag droog was.Gelukkig was het een warme maand. Naast andere kleine fouten benadruk ik:
- Verkeerd snijden van dakleer. Ik wilde geld besparen, maar het tegenovergestelde bleek.
- Een verfkwast weggooien. Het kostte ook geld.
- Onzorgvuldigheid, waardoor mijn handschoenen vies werden.
Maar bij al het bovenstaande zijn er minder problemen dan bij het verwaarlozen van het complex voor het installeren van funderingswaterdichting. Het is onmogelijk om hoogwaardige bescherming te bereiken als u geen ondergrondse isolatie gebruikt, evenals impregnatie met afvalbrandstoffen en smeermiddelen. Ik zeg dit op basis van persoonlijke ervaring.
Conclusie
Een praktische bouwer zal een redelijke vraag hebben: is het toegestaan om een cruciaal deel van de waterdichting vrij te geven? Voor mij is het antwoord simpel. Ja en nee. In het eerste geval zijn de redenen:
- Dit is mijn eerste ervaring zonder hulp van buitenaf.
- De oppervlakte van het huis en het volume gestort beton zijn relatief klein, wat aanzienlijke financiële kosten met zich meebrengt.
- De belasting op de fundering is klein.
- Het grondwaterpeil is diep.
Het tweede antwoord betreft waterdichtingstechnologie die zich al tientallen jaren heeft bewezen. Het wordt alleen verbeterd in termen van nieuwe producten onder de bouwmaterialen. Maar het gebruik van één horizontale laag beschermt niet volledig. En het complex staat garant voor een langdurige, probleemloze werking.
