Er zijn zelfs mensen die knopen verzamelen. Er is ook een derde type knopen, maar deze hebben vanwege hun complexe ontwerp niet zo'n brede erkenning en gebruik gekregen als de eerste twee typen: dit zijn de zogenaamde denimknopen. Ze worden niet aan kleding genaaid, maar worden er met een klinknagel aan vastgemaakt. Ik denk dat het geen zin heeft om de bestaande externe soorten knoppen te beschrijven - het is simpelweg onmogelijk om ze allemaal op te sommen! Maar er zijn knoppen die niemand anders heeft dan jij. En dat kan niet zo zijn! Dit zijn buttons met een eigen ontwerp, afbeelding, initialen of een bepaald symbool of embleem. Dergelijke knoppen worden meestal op bestelling gemaakt, maar er is een manier om ze zelf thuis te maken. De optie die ik ter beoordeling aanbied is meer geschikt voor kinderen of jonge meisjes. Dit is echter slechts één optie. Ik heb emoticons gekozen om een voorbeeld te laten zien van hoe het eruit zou zien.
Tijdens de productie kan het ontwerp naar eigen inzicht worden geselecteerd. Initialen, badges enzovoort. Ja, zelfs je eigen foto, als je wilt! Hier is, zoals ze zeggen, volledige vrijheid van verbeelding - wie wil, doet dat. Ik beschrijf eenvoudigweg het fabricageprincipe, met een voorbeeld in de vorm van emoticons van bekende populaire sociale media-boodschappers. netwerken.
Zal nodig hebben
- Plexiglas, 5 mm dik.
- Computer met kleurenprinter.
- Een vel gewoon papier, A4-formaat
- Schaar.
- Secundaire lijm.
- Emery-machine.
- Bormachine of graveur.
- Schuurpapier, medium tot fijne korrel.
- Knopen met oog (bij voorkeur opvouwbaar).
Wij maken cadeaubuttons met onze foto's
Eerst moet je het juiste plexiglas kiezen. De meest optimale dikte zou 5 mm zijn. Als het een beetje dikker is, is dat oké. Dit geeft extra volume aan de tekening binnenin. Maar je zult langer met hem moeten samenwerken. Het belangrijkste is dat het plexiglas niet dunner is dan 5 mm. Nadat u het gewenste plexiglas heeft geselecteerd, moet u dus het door u gekozen ontwerp selecteren en afdrukken. Ik denk dat het niet nodig is om iemand uit te leggen hoe de printer moet worden gebruikt...U kunt ook, om u geen zorgen te hoeven maken over het berekenen van de maat, maar tegelijkertijd de grootte van de knoop niet te missen, een blanco vel A4-papier nemen, een knoop van het gewenste formaat nemen en deze overtrekken de omtrek op het papier.
Vervolgens moet u het vel met de omtrek op een scanner scannen en, met behulp van een foto-editor, het geselecteerde patroon verkleinen (of vergroten) tot het formaat dat op het vel met knopomtrekken is gescand.
Pak vervolgens de resulterende afbeelding, selecteer de opdracht "Kopiëren" en vermenigvuldig de afbeelding tot de vereiste hoeveelheden.
Selecteer vervolgens de opdracht "Afdrukken" in het menu en ontvang de gewenste afbeeldingen van de vereiste formaten op een vel.
Knip de afbeelding zo uit dat er geen witte velden meer over zijn.
Nu moet je het oppervlak van het plexiglas schoonmaken en de afbeelding op het glas lijmen. De geverfde kant moet op het plexiglas worden geplakt.
U hoeft zich geen zorgen te maken dat het ontwerp loslaat tijdens bijvoorbeeld wassen of regen. Een seconde lijm verzadigt het papier door en door, en na uitharding wordt het papier niet langer echt papier, het wordt onderdeel van het plexiglas en geeft niets om vocht. Vervolgens snijden we het op het glas verkregen beeld langs de contouren uit met behulp van een schuurmachine.
Je krijgt een plexiglas patch met een patroon.
Om toekomstige knoppen een 3D-effect te geven, moet je het plexiglas dienovereenkomstig verscherpen. We gebruiken namelijk een vijl (of een graveur) om de bovenste hoekrand langs de gehele omtrek van de cirkel te verwijderen. Over het algemeen geven we de cirkel een convexe vorm.
Hoe groter de hoek die we verscherpen, hoe volumineuzer het beeld zal zijn. Het ziet er dus uit als een vergrootglas, dat het midden vergroot en de randen geleidelijk naar binnen afrondt. We verwerken het met schuurpapier en schuren het vervolgens met vilt en goya-pasta.
Over het algemeen geven we plexiglas transparantie.Helaas kan de camera niet alle details van het resulterende 3D-effect overbrengen, maar in het echt ziet het er heel natuurlijk en schilderachtig uit. Nu moet je de oogjes aan de knopen bevestigen. In eerste instantie wilde ik draad gebruiken die dienovereenkomstig was gebogen, met lijm en frisdrank aan de draad vastgelijmd, maar na één monster besefte ik dat het idee niet erg goed was. Alles hield stand zoals het hoort, maar het uiterlijk van de binnenkant van de knop was op zijn zachtst gezegd niet erg mooi. Daarom heb ik besloten om opvouwbare knoppen van het juiste formaat te gebruiken.
Als iemand geen opvouwbare knoppen heeft, zijn alle andere knoppen ook voldoende, zolang ze maar een oogje hebben. Ze moeten zo worden geschuurd dat alleen het oor op een dunne plaat overblijft. Dan is alles eenvoudig, lijm de plaat met het oog op het plexiglas met jouw ontwerp.
De 3D-knop is klaar. Zo maken we de benodigde hoeveelheid. Ondanks de lange productiebeschrijving is dit werk niet zo lang: het kostte me ongeveer anderhalf uur om vijf knoppen te maken. Het meest tijdrovende deel van het werk is het uitsnijden van het plexiglas op een amarilmachine. Naar mijn mening was het anderhalf uur dat ik eraan besteedde de vreugde waard die mijn dochter voelde toen ik haar deze knopen gaf.
