Voor het repareren van kleine kunststofonderdelen kunt u vrijwel probleemloos polymeerklei kopen. Alle kleuren, volumes en composities. Met zijn hulp kun je niet alleen beschadigde plastic onderdelen repareren, maar ook bijvoorbeeld een handvat voor een mes maken, het gebruiken voor het beeldhouwen van decoratieve fragmenten en artistieke modellering. Er is echter één punt dat enigszins vervelend is bij het werken met deze interessante stof: nadat je bijvoorbeeld een beeldje uit polymeerklei hebt gemaakt, moet het in een oven of oven op lage temperatuur worden gebakken. Ongeveer 100-130 graden Celsius. Als u dit niet doet, kan de uithardende massa barsten tijdens het droogproces en als u deze op een hogere temperatuur in de oven bewaart, wordt deze zeer kwetsbaar. Polymeerklei is absoluut een heel goed materiaal als het op de juiste manier wordt gebruikt. Hoewel er maar één naam is voor klei: deze stof wordt gemaakt op basis van polyvinylchloriden (PVC) en verschillende soorten vloeibare weekmakers, met toevoeging van verdikkingsmiddelen en kleurstoffen...
En toch zijn er verschillende manieren om een massa te verkrijgen die qua structuur vergelijkbaar is, vrij gemakkelijk en eenvoudig, met een minimale investering van geld en tijd. In dit geval zal de massa niet onderdoen voor polymeerklei wat betreft de kwaliteit van het eindresultaat. En het heeft zelfs een aantal voordelen: het hoeft niet verbrand te worden, het heeft geen geur en het is absoluut onschadelijk, omdat het vrijwel geen chemicaliën bevat, met mogelijke uitzondering van kleurstof. Natuurlijk is het in zijn geheel niet langer mogelijk om dit massapolymeer te noemen, maar zoals hierboven vermeld, qua uiterlijk en kwaliteit is het niet slechter.
Zal nodig hebben
- PVA-constructielijm.
- Aardappelzetmeel (of ander).
- Meel van de hoogste kwaliteit.
- Zout.
- Theelepel.
- Kleurstof (optioneel).
- Plastic beker en roerstaafje.
- Een afgesloten plastic zak (bij voorkeur met ritssluiting).
Massa maken
Bereid en meng eerst de bulkingrediënten. Doe twee theelepels zetmeel, een theelepel bloem en een halve theelepel zout in een plastic glas. Als je een massa van een bepaalde kleur nodig hebt, voeg dan kleurstof toe. Dus na het mengen beginnen we geleidelijk PVA-lijm toe te voegen.
Mengen.
Je zou de structuur moeten hebben van een taai deeg. Als de massa vloeibaar blijkt te zijn (als er te veel lijm is), moet je zetmeel toevoegen. Zodra het mengsel in grote klonten aan de wanden van het glas blijft plakken, kun je het in je handpalm uit het glas schudden en met je handen kneden.
Nu de massa bijna klaar is, voeg je ongeveer één blokje glycerine toe met een injectiespuit of met het oog.
Dit geeft de massa extra elasticiteit. We kneden de massa nog vijf tot zeven minuten intensief. Daarmee is de massa klaar.Als je, nadat je het hebt gebruikt bij een taak waarvoor de massa is gemaakt, nog een deel van deze massa over hebt, haast je dan niet om het weg te gooien - het is perfect bewaard gebleven in een verzegelde verpakking. Doe de restjes in een afsluitbare plastic zak en zet in de koelkast.
Het vormt absoluut geen gevaar voor voedsel. Zonder toegang tot zuurstof verliest het zijn kwaliteiten en eigenschappen niet heel lang. Persoonlijk heb ik met succes de op deze manier bewaarde overblijfselen gebruikt, anderhalve maand na productie. Dit materiaal droogt tot het volledig uitgehard is, ongeveer 20-25 uur. Het hangt allemaal af van de dikte van uw product. Na de productie liet ik een klein monster op het papier liggen en na 24 uur besloot ik meerdere sterktetesten uit te voeren met de uitgeharde massa.
Ik heb het gebroken, geboord, gezaagd en geslepen.
Het resultaat is zeer goed! De hardheid is vergelijkbaar met het dichte plastic waaruit behuizingen voor huishoudelijke apparaten zijn gemaakt. Ook qua sterkte lijkt het op een bevroren tweecomponenten “koudlas”-lijm. Het stinkt gewoon niet!
