Ik besloot een kleine ionisatiekamer te gebruiken met een stroomversterker gebouwd op een samengestelde transistor als sensor.
Maar toen ik de basis van de samengestelde transistor rechtstreeks op de sensordraad verbond, was er vrijwel geen collectorstroom. Ik verwachtte wat lekstroom te zien als gevolg van de “zwevende basis” en een winst van tienduizenden. Ik weet niet of alle samengestelde npn-transistors zo goed zijn als deze MPSW45A, maar de lekstroom was verrassend laag en de versterking leek erg hoog, misschien 30.000, met een basisstroom van enkele tientallen picoampère. (Ik controleerde de versterking met behulp van een testweerstand van 100 MΩ, aangesloten op een voeding met een gereguleerde uitgangsspanning.)
Plotseling zag ik een kans om deze gemeenschappelijke componenten te gebruiken om een echt gevoelige sensor te maken. Ik heb nog een transistor toegevoegd, zoals hieronder weergegeven
Wie heeft bias-weerstanden nodig?! Ik gebruikte een blikje van ongeveer 10 cm in diameter met een gat in de bodem voor de antennedraad en aluminiumfolie om het open gedeelte af te dekken.Ik realiseerde me al snel dat een weerstand aangesloten op de 2N4403-basis (10k) een goed idee is om kortsluitschade te voorkomen. De prestatie van dit circuit was uitstekend en detecteerde gemakkelijk het Thorium-gloeirooster van een Coleman-lamp! Dus waarom zou u niet nog een samengestelde transistor toevoegen? Het leek grappig, maar dit is wat ik bedacht:
Ik gebruikte een voedingsspanning van 9V, maar zou aanraden een iets hogere spanning te gebruiken om voldoende potentieel in de ionisatiekamer te verkrijgen. Er zijn weerstanden toegevoegd om te beschermen tegen onbedoelde kortsluiting, waardoor een transistor of ampèremeter snel kapot zou kunnen gaan. Tijdens normaal bedrijf hebben ze weinig invloed op de werking van het circuit.
Dit circuit werkte heel goed en na de 5-10 minuten die nodig waren om te stabiliseren, kon het het gloeirooster detecteren op een afstand van ongeveer tien centimeter. Maar het circuit bleek gevoelig voor temperatuurveranderingen en de ampèremeterwaarden namen toe bij een lichte stijging van de temperatuur in de kamer. Daarom besloot ik temperatuurcompensatie toe te voegen door een identiek circuit te construeren, maar zonder de sensordraad aangesloten op de transistorbasis, en een meetapparaat aan te sluiten tussen de uitgangspunten van beide circuits:
Dit ziet er een beetje verwarrend uit, maar is eigenlijk vrij eenvoudig te doen. De schakeling werd in hetzelfde blik geassembleerd als gebruikt in een van de hierboven beschreven JFET-projecten, en alle onderdelen van de schakeling werden op een 8-pins printplaat gemonteerd. De oplettende lezer zal merken dat ik feitelijk weerstanden van 2,4 kOhm en 5,6 kOhm heb gebruikt, maar deze verschillen in waarden maken geen groot verschil.Ook heb ik een parallel aan de accu geschakelde blokkeercondensator gebruikt, met een waarde van bijvoorbeeld 10 uF. De sensordraad is rechtstreeks verbonden met de basis van de transistor en loopt door een gat dat in de bodem van het blikje is geboord. Het circuit is behoorlijk gevoelig voor elektrische velden, dus het is een goed idee om zo'n circuitverpakking te hebben.
Laat het circuit een paar minuten "opwarmen" na het aanleggen van de voedingsspanning, waarna de ampèremeterwaarde naar zeer lage waarden moet dalen. Als de waarde van de ampèremeter negatief is, schakel dan de sensordraad over naar de basis van een andere transistor en keer de polariteit van de ampèremeteraansluiting om. Als er een merkbare spanningsval over de 2,2k-weerstanden optreedt, misschien wel één volt, probeer dan alles met oplosmiddel schoon te maken en volledig te drogen. Wanneer de waarde van de ampèremeter laag en stabiel wordt, breng dan een radioactieve bron, zoals een gloeirooster, naar het met folie bedekte venster en de waarde zou snel moeten stijgen. Als meetapparaat kunt u een digitale voltmeter gebruiken met een schaalverdeling tot 1 V of een ampèremeter met een schaalverdeling tot 100 μA. De hieronder weergegeven meter heeft al een schaalverdeling in eenheden van radioactiviteit, en de waarde van ongeveer 2,2 is te wijten aan blootstelling aan het gloeilampenrooster.
Dit is een eenvoudige sensor gezien zijn gevoeligheid! Een actieve experimentator zou andere transistors kunnen proberen, hoogstwaarschijnlijk samengestelde transistors zoals de MPSA18, of zelfs een spanningsgestuurde stroom-op-amp zoals de CA3080 met open-lus feedback.
] 
