Historisch gezien gebeurde het zo dat in de Russische Federatie, maar ook in grensstaten, het aardingsprincipe wordt gebruikt wanneer de neutrale geleider is aangesloten op de aardlus. Veel mensen hebben misschien een 'legitieme' vraag: als ze met elkaar in contact staan, waarom dan zoveel draden trekken - het is voldoende om overal een dubbele draad aan te leggen (fase- en nullijn) en het zal mogelijk zijn om via de nullijn te aarden draad! Achter deze vraagstelling gaat echter een technische nuance schuil die deze oplossing niet alleen tot nutteloos speelgoed maakt, maar in sommige gevallen ook tot een nogal gevaarlijke onderneming.
Voor degenen die ongeduldig zijn en graag 'in het antwoord willen kijken', zal ik je a priori een 'geheim' vertellen - het fundamentele idee is waar de neutrale draad met aarde is verbonden. De mogelijkheid om ze rechtstreeks in het stopcontact aan te sluiten, waarbij de aardgeleider (geelgroene draad) wordt aangesloten op de neutrale geleider (blauwe draad), zal niet correct zijn. Een dergelijk aardingsschema zal in strijd zijn met de vereisten van de PUE. Als gevolg hiervan zullen mensen niet beschermd zijn tegen elektrische schokken; bovendien zullen er nog meer veiligheidsproblemen ontstaan.
De PUE geeft, zonder opties, duidelijk aan hoe de aardgeleider eruit moet zien. Het moet een doorlopende draad zijn, zonder enige ontkoppelingselementen - relais, zekeringen, schakelaars, en ook bijvoorbeeld door de stekker uit het stopcontact te halen.
Zodra deze basisvereiste van de PEU wordt geschonden, verandert het aarden van een betrouwbare bescherming van een persoon tegen elektrische schokken in een nutteloze fictie. Maar de problemen eindigen daar niet, zoals de theorie leert en de praktijk laat zien! Als u nog steeds probeert de aardingsfuncties van de neutrale draad te geven, is het mogelijk dat de behuizing van de koelkast, magnetron of andere huishoudelijke apparaten onder stroom komt te staan. Dit wordt verklaard door het feit dat er een elektrische stroom langs de neutrale draad vloeit met een overeenkomstige spanningsval, waarvan de grootte kan worden bepaald door de stroomsterkte te vermenigvuldigen met de geleiderweerstand in het interval tussen de gemeten locatie en het werkelijke aardingspunt. Bovendien kan de omvang van een dergelijke spanning worden gekenmerkt door tientallen volt, dat wil zeggen dat het gevaarlijk kan zijn voor mensen (tot het uiterste - dodelijk!).
Rest ons nog enkele resultaten samen te vatten en de nadruk te leggen. Wat is het fundamentele verschil tussen ‘nul’ en ‘grond’? Feit is dat er stroom door de neutrale draad vloeit en dat er schakelaars, dezelfde ingangsstroomonderbrekers, op zijn aangesloten. Dat wil zeggen, als we ‘aarde’ in de vorm van een doorlopende ader willen hebben, moeten we:
- in appartementsgebouwen met meerdere verdiepingen: aansluiten op een speciale aardgeleider in de elektrische tunnel;
- voor een individueel woonhuisje: het aansluitpunt moet de ingangsstroomonderbreker zijn, meer precies, de neutrale draad aan de ingang, die door de lucht- of ondergrondse kabel loopt vanaf de neerwaartse transformator die het dichtst bij het huis ligt, en de doorsnede van de neutrale draad moet minimaal tien vierkante millimeter zijn voor koperdraad en 16 mm2 – voor een aluminium kern (zie de overeenkomstige paragraaf in de PUE).
Elke andere plaats achter de invoermachine kan niet als "grond" worden gebruikt, daarom kan niets, van metalen plano's begraven in de buurt van het huis tot de behuizing van het elektrische paneel zelf, als zodanig worden beschouwd.
Vergeet nooit de regels die in de PES zijn vastgelegd. Volgens hen moet u zich laten leiden door een elementaire maar ware regel: als u niet zeker weet of deze specifieke draad ‘geaard’ is, mag u er niets op aansluiten, behalve een aardlekschakelaar van 30 mA, die onmiddellijk in werking treedt. , in tegenstelling tot een stroomonderbreker. Zoals je weet beschermt God degenen die voorzichtig zijn!
