Lang geleden, in de verre Sovjet- en tsaristische tijden in Rusland, werd hooi gemaaid met handzeisers. Sindsdien is er veel water onder de brug doorgegaan. Er zijn verschillende maaiers, elektrische en benzinetrimmers verschenen. In het Russische dorp wordt geen individuele landbouw meer gehouden in de vorm van koeien, schapen en geiten. Mijn ouders hielden tot ongeveer 2004-2005 vee in het dorp. Mensen kopen geen melk meer bij ons: in de winkel is het goedkoper en het verzuurt niet lang. Het werd onrendabel om een koe te houden. Bovendien zorgde de leeftijd niet voor optimisme: het houden van een koe is lastig en moeilijk. De koe en geiten werden geliquideerd. Maar de vlecht bleef. Het tuinperceel moet periodiek worden gemaaid. De moeder heeft zich nooit kunnen aanpassen aan moderne technologieën en op de ouderwetse manier maait ze haar perceel met een zeis. Ik moest op mijn beurt de technologie onder de knie krijgen voor het repareren en onderhouden van dit instrument, dat toch al zeldzaam was in ons dorp.
Vlechten kunnen nog steeds worden gekocht bij bouwmarkten. Maar om te kunnen maaien, moet het op een speciale manier worden voorbereid: afgeslagen. Dit betekent dat de snijkant van het vlechtwerk afgevlakt moet worden, zodat het dunner en dus scherper wordt.Voorheen had mijn vader hiervoor naast de schuur een speciale werkplaats ingericht. Tijdens het maaien sloeg hij bijna elke dag 's avonds vóór het ochtendmaaien de vlechten af. Nu wordt dit niet zo vaak gedaan, omdat er geen speciaal uitgeruste plaats is. De plek die ik heb is tijdelijk, gemakkelijk te demonteren en te monteren.
Hoe een vlecht af te knippen
Eerst moet je een stronk nemen, met een grotere diameter, bij voorkeur van hard hout: ik had eikenhout op voorraad. We slaan een bijl lichtjes in het midden van de stronk, oud of nieuw, scherp of bot - het maakt niet uit. De bijl zal niet beschadigd raken na het afslaan van de zeisen, en kan verder gebruikt worden voor het beoogde doel. Als je van plan bent je vlechten vaak en veel af te slaan, is er in principe een speciaal apparaat hiervoor: een 'kop voor het afslaan van vlechten'. Nu kun je het ook kopen, of je kunt het zelf maken van een oude hamer. Ik had ook een ‘grootmoeder’, maar omdat de noodzaak om mijn vlechten af te knippen een of twee keer per jaar voorkomt, was ze verdwaald. Ik kocht een nieuwe en raakte hem weer kwijt. En toen kwam ik op het idee om hiervoor een bijl te gebruiken, deze is altijd bij de hand en is veel vaker nodig bij het werk.
De volgende stap is het bedenken van een houder voor het handvat van de vlecht. Om de vlecht correct te laten breken, moet het mes plat op de kop liggen. Hiervoor heb ik een last van 300-400 gram aan een touw van ongeveer 1,5 meter lang in de deuropening van de stal gehangen. U kunt elk stuk metaal, steen, waterfles, enz. als lading gebruiken. In mijn geval gebruikte ik oude remblokken uit een auto.
Vervolgens zullen we een stoel uitrusten voor ons vijfde punt. Ik heb hiervoor stukjes hout gebruikt. Ik denk aan de volgende opties: nog een stronk, een omgekeerde ijzeren emmer, een krukje, enz.En we installeren de vlecht als volgt: het blad van de vlecht ligt op de "kop", het uiteinde van de vlechthandgreep wordt vastgezet met een koord met een gewicht.
Nu kunnen we verder gaan met het proces van het verslaan van de vlecht. Het blad van de vlecht moet, zoals ik al eerder zei, even parallel liggen aan het oppervlak van de kop. We houden de vlecht vast en geleiden deze met onze linkerhand. Met onze rechterhand slaan we met het puntige deel van de hamer op de snijkant van de vlecht om deze plat te maken en dunner en scherper te maken. Het is noodzakelijk om twee gebreken te vermijden: maak de rand niet te veel plat en maak er folie van, het gaat niet lang mee, het zal afbreken en het maaien zal slecht zijn; en het is niet nodig om het metaal te laten barsten; langs de scheuren zal de rand afbreken en zullen de snij-eigenschappen van de zeis verslechteren.
Resultaat
Op de foto kun je zien hoe de vlecht eruit ziet voor het slaan en na het slaan. Direct voor het maaien moet het mes van de zeis worden rechtgetrokken met een slijpsteen. Tijdens het maaien moet u de zeis ook periodiek slijpen, voorzichtig om uw vingers niet te snijden, nadat u hem eerst van stukjes gras heeft verwijderd.
Zelfs na het slaan legde mijn vader de zeis een nacht in een bad met water. Dit was nodig zodat het niet uitdroogde, de houder van de vlecht niet los zou raken en niet zou bungelen.
