Tegenwoordig zijn er meer dan genoeg voorwerpen waarmee je vuur kunt maken. Deze omvatten lucifers, zowel gewone als jachtlucifers, termieten, lange verbranding, enz. Aanstekers, zowel regulier gas als benzine en elektronisch. Evenals een verscheidenheid aan vuursteen, zonneprisma's, chemische reagentia en andere soortgelijke dingen. Maar hoe maak je vuur zonder dat je dit hebt? Situaties in het leven zijn anders. Er zijn verschillende manieren om vuur te maken zonder dat je daarvoor absoluut de middelen hebt. In dit specifieke voorbeeld hebben we alleen een stuk metaal en een steen nodig, die je overal kunt oppakken.
Zal nodig hebben
- Mes of ander metalen voorwerp.
- Steen (elke kwartsietsteen).
Vuur krijgen door een vonk
Het feit dat een vonk die geschikt is voor het ontsteken van tondel met twee stenen kan worden gedoofd, is niets meer dan een stereotype! Wat we nodig hebben is metaal! Tegenwoordig omringen metalen voorwerpen mensen overal. De oude mensen die vuur ontdekten, leerden in de loop van de tijd hoe ze zelf vuur konden maken met behulp van een steen en een stuk ijzerpyriet - een mineraal met een hoog ijzergehalte. Het wordt ook wel pyriet genoemd.In die verre tijden was er om voor de hand liggende redenen geen metaal, dus in plaats daarvan gebruikten ze met succes een stuk van dit mineraal. Deze methode kan ook een moderne paddenstoelenplukker of bessenplukker helpen die het lef had om te verdwalen. Het is deze categorie buitenliefhebbers die het grootste risico lopen om te verdwalen, omdat deze mensen gedwongen worden voortdurend van de ene plaats naar de andere te gaan op zoek naar paddenstoelen en bessen. In tegenstelling tot wandelaars, die al een route op de kaart hebben uitgezet en een exact doel hebben, evenals de nodige gadgets om de exacte locatie te bepalen, gaan paddenstoelenplukkers meestal het bos in met alleen een mes en bakken voor de benodigde wilde planten. . Iemand die verdwaald is in het bos en geen middelen heeft om samen met hem vuur te maken (of die onderweg verloren heeft), heeft een orde van grootte minder kans op snelle redding dan zijn zuinigere collega. Ten eerste; vuur is een goede verdediging tegen mogelijke aanvallen van wilde dieren. Dan is het 's nachts warm en is voedsel acceptabeler voor mensen. Nou ja, uiteindelijk is dit een manier om de aandacht van zoekpartijen te trekken voor het geval je thuis gemist wordt. De taak zal aanzienlijk worden vereenvoudigd als het mes dat u bij u heeft, is gemaakt van goed staal van wapenkwaliteit, met een hoog koolstof- en chroomgehalte. Wanneer het tegen een steen wordt geslagen, vonkt dergelijk staal beter dan gewoon ijzer. De selectie van steen moet ook verstandig worden benaderd. Zachte rotsen, zoals steenslag, zijn absoluut niet geschikt. Hard kwartsiet is vereist. Het kan graniet zijn, of gewone witte of transparante kiezelstenen. Over het algemeen massieve rotsen! In het ideale geval natuurlijk vuursteen! Vuursteen wordt meestal gevonden aan de oevers van een rivier, beek of in dennenbossen, in de wortelstokken van oude dennen die door de wind zijn gevallen.
Vuursteen is heel gemakkelijk te onderscheiden van andere soorten kwartsiet - het heeft meestal een crèmegrijze of romige koffietint met een mat oppervlak op de chip. In sommige opzichten lijkt het qua uiterlijk op gekookte gecondenseerde melk. Gewoon versteend. Kleur varieert per regio; Hoe verder naar het noorden de regio, hoe donkerder de schaduw. Maar je kunt vuursteen tegenkomen dat tweekleurig of driekleurig is, en zelfs een heel palet van verschillende tinten - van beige tot donkergrijs, bijna zwart.
Eén ding is constant; matte, olieachtige glans op de chip en vlijmscherpe, transparante randen. Over het algemeen is het onmogelijk om een fout te maken! Vervolgens moet je de tondel en het aanmaakhout voorbereiden. De droge lisdodde van vorig jaar kan als tondel worden gebruikt - zowel de bladeren als de pluizige hoofden. Berken-tondelschimmel, of droog mos vermalen tot zacht stof, is ook geschikt. Houtstof is ook geschikt; het kan ook worden verkregen uit een oude stronk. Over het algemeen alles wat goed zal smeulen als het door een vonk wordt getroffen. Voor grover aanmaakhout kunt u, nadat de vlam verschijnt, droge dennennaalden, bladeren, twijgen, kegels, enz. gebruiken. In de video zal ik bijvoorbeeld in plaats van een mes een stuk van een gewoon goedkoop vijltje gebruiken; Ik wil het mes niet bekrassen, tenzij het absoluut noodzakelijk is. Het staal van een vijl en een goed mes is vrijwel identiek, zowel qua hardheid als qua samenstelling - beide hebben een hoog koolstofgehalte, zodat ze even goed vonken uit vuursteen. Dus als het absoluut noodzakelijk is, kun je een mes gebruiken - ik denk dat het onwaarschijnlijk is dat je nog een metalen voorwerp in het bos zult vinden. En laten we als tondel, opnieuw als voorbeeld, het meest toegankelijke ding nemen: de lisdodde van vorig jaar!
Ja, en nog een belangrijk punt: om de vonk beter op de tondel te laten bezinken, kun je de tondel over een verkoold oppervlak wrijven. Bijvoorbeeld aan een boom die is verschroeid door de bliksem. Of op de plaats van een brand.Beter nog, gebruik een mes om een kleine hoeveelheid steenkoolpoeder en spaanders op de tondel te schrapen.
Dus alles is klaar om vuur te maken. Als het winderig weer is, plaatsen we een stuk berkenschors op de stronk, leggen er tondel op, bestrooid met steenkoolchips, en spelden de tondel met berkenschors met een mes op het oppervlak van de stronk, met de kolf weg van de boomstronk. Jij. Vervolgens sloegen we met scherpe, glijdende slagen de rand van het mes met de scherpe rand van de steen. Ondersteboven. Zodat vonken op kolenstof en tondel vallen. Steenkoolstof (als het gevonden kan worden natuurlijk) begint onmiddellijk te smeulen als er een vonk op slaat.
En het belangrijkste hier is om het moment niet te missen! Pas op dat we de tondel niet overal verspreiden, we beginnen op het smeulende gebied te blazen. Zodra het smeulen stabieler en stabieler wordt, rollen we de berkenschors met de smeulende tondel naar binnen, als volgt:
Nu de tondel door berkenschors is ingedrukt en nergens meer wegvliegt, laten we het geheel opblazen zonder onze longen te sparen! Tot je een vlam krijgt.
Nou ja, dan volgt alles het oude scenario: eerst klein aanmaakhout, dan groter en groter. Helaas was het deze keer niet mogelijk om een volwaardige brand te starten vanwege de extreme brandgevaarsituatie in ons gebied, maar het principe van het creëren van een vlam is volgens mij duidelijk. Bij nat weer zul je natuurlijk behoorlijk wat moeten lijden, maar zelfs in dit geval is het heel goed mogelijk dat je op deze manier brand krijgt. Persoonlijk neem ik uit principe geen lucifers of aanstekers mee het bos in. Alleen vuursteen. Ferrocerium vuursteen, en soms gewoon een stukje vijl met één gladde rand. Alleen op deze primitieve manier kan naar mijn mening echt, natuurlijk levend vuur worden geproduceerd. Ik gebruik dezelfde methode om te smelten en te bakken in mijn sauna. Dit interessante proces brengt buitengewoon plezier!
