De chaotische plaatsing van houtblokken in de vuurhaard van de kachel en hun traditionele ontsteking van onderaf leidt ertoe dat vaste brandstof in korte tijd snel oplaait en een aanzienlijk deel van de gegenereerde warmte eenvoudigweg de schoorsteen in gaat, zonder enig voordeel op te leveren. Het verbruik van brandhout met een dergelijke organisatie van het verbrandings- en ontstekingsproces in een houtkachel zal onredelijk duur zijn.
Hieronder zullen we de methode bekijken om houtblokken in een vuurhaard te leggen en hun rationele ontsteking, waarbij het brandhout langzaam van boven naar beneden zal branden en geleidelijk warmte zal afgeven. In dit geval zullen de onherstelbare warmteverliezen onbeduidend zijn en zal het verbruik van brandhout minimaal zijn.
Hoe brandhout te leggen voor een lange verbranding met maximale warmteoverdracht
Een van de belangrijkste en bepalende voorwaarden voor het organiseren van een langzame, langdurige, efficiënte en tegelijkertijd economische verbranding van brandhout in een kachel is de meest dichte stapeling van houtblokken in de vuurhaard. Bovendien moeten de meest massieve boomstammen onderaan worden geplaatst.Eén van deze houtblokken kan zelfs heel zijn, maar niet te groot, anders zal hij niet verbranden, maar smeulen, wat niet voldoende warmte oplevert. In dit geval zal een groot volume brandbare gassen immers niet verbranden, maar de schoorsteen in vliegen. Hoe kleiner de dwarsdoorsnede van de houtblokken, hoe hoger ze in de vuurhaard moeten worden geplaatst.
Bovenop de boomstammen leggen we aanmaakhout, bestaande uit fijngehakte houtsnippers, klein brandhout en een kleine hoeveelheid berkenschors. In dit geval verspreidt het vuur zich van boven naar beneden en dit verlengt ook de tijd voor volledige verbranding van de houtbrandstof.
Twee uur na het begin van het aanmaakhout veranderde het brandhout bijna volledig in kolen, wat ook erg goed is, omdat de koolstof volledig begint te verbranden. Bovendien is het, naarmate het hout afbrandt, noodzakelijk om de hoeveelheid lucht die naar de vuurhaard wordt gevoerd geleidelijk te verminderen. Feit is dat kolen, in tegenstelling tot brandhout, kunnen branden met minder luchttoevoer.
Er moet ook rekening mee worden gehouden dat tijdens de verbranding van steenkool de hoogste temperatuur in de vuurhaard stijgt, ondanks het feit dat de kolen geleidelijk beginnen te bezinken. Deze verbrandingsmodus is vooral gunstig voor een saunakachel, omdat op dit moment de stenen achter de vuurhaardwand tot de maximale temperatuur worden verwarmd.
Deze organisatie van de verbranding maakte het mogelijk om het brandproces bijna twee keer zo lang te verlengen in vergelijking met de traditionele verbrandingsblokken en het aansteken van brandstof van onderaf. Uiteraard is de hoeveelheid brandhout gehalveerd.
