Een elektrische graveur die voor een gemiddelde prijs in een winkel wordt gekocht, wordt meestal geleverd met standaardmontage en accessoires; een behuizing met een motor, een spantang of klauwplaat en een AC-voeding die past bij het stroomverbruik van de motor. Een snelheidsregelaar ingebouwd in het graveerlichaam is uiteraard beschikbaar, maar zo'n model kost een orde van grootte meer. Bovendien is naar mijn mening de in de behuizing ingebouwde snelheidsregelaar (meestal een potentiometer met een rond wiel) niet helemaal handig. Met de ene hand houd je de graveur vast, met de andere hand het werkstuk dat wordt bewerkt, je moet het werkstuk neerleggen om de snelheid toe te voegen of te verlagen, en dan opnieuw richten. Je kunt natuurlijk creatief zijn en met je vrije vinger aan het stuur draaien, maar dit is lastig en gevaarlijk. Om dit ongemak te voorkomen, heb ik besloten een voetschakelaar voor mijn graveurs in elkaar te zetten.
Je zou kunnen zeggen dat dit een snelheidsregelaar is, maar hij zet de machine aan en uit - dat betekent een schakelaar. Bovendien zal het ook een achteruit hebben. Dat wil zeggen: de omgekeerde beweging. Ook soms een heel noodzakelijke functie.
Zal nodig hebben
- Boorstartknop, 7,2-24 V, 5-15 A
- DC-stekker en connector 5,5×2,1 mm
- Soldeerbout met soldeer en vloeimiddel.
- Graveur met snijschijf en slijpkop.
- Hotmeltlijm met een pistool.
- Boor en 6 mm boor.
- Een bout, 25-30 mm lang, maximaal 6 mm dik, en een moer ervoor.
- Metalen profiel, inch (25×25 mm), twee secties - 80 mm en 110 mm.
- Kruiskopschroevendraaier.
- Liniaal met marker.
- Isolatieband.
- Verf in een blik (in de kleur die je nodig hebt).
- Elektrisch koperdraad, flexibel, 12-30 V, 100 cm.
Een voetschakelaar maken
Laten we eerst de benodigde gereedschappen en onderdelen voorbereiden voor de toekomstige overstap. Als trekkermechanisme, met snelheidsregeling en achteruit, heb ik een schakelaar van een oude, kapotte schroevendraaier genomen.
U kunt een dergelijke schakelaar afzonderlijk kopen bij een winkel voor elektrisch gereedschap. Het kost een cent. Laten we vervolgens de lichaamsdelen voorbereiden. Hiervoor heb ik twee stukken metalen inch-profiel genomen, 8 en 11 cm.
Nu snijden we voor het kortere stuk een centimeter van elk van de muren over de hele lengte af, en voor het langere stuk trekken we ons 2,5 cm terug van een van de uiteinden (1 inch - de breedte en hoogte van het profiel) en snijd beide wanden van de opgegeven lengte als volgt af:
Dit is nodig om later het uitstekende restant naar binnen te buigen en een eindwand te krijgen. Om letsel te voorkomen, gebruikt u een slijpkop om na het snijden alle bramen zorgvuldig weg te schuren en de hoeken af te ronden.
We plaatsen het ene onderdeel in het andere, met de randen naar elkaar toe gericht, lijnen het uit en boren een doorgaand gat.
We draaien een bout in het gat, die als scharnier zal fungeren, en zetten deze aan de andere kant vast met een moer.
We buigen het uitstekende deel van het lichaam naar binnen, vormen een uiteinde en proberen de schakelaar binnenin.
Nu zou het leuk zijn om de carrosserie te schilderen.
Nitroverf uit een blik droogt vrij snel, en terwijl het droogt, laten we beginnen met solderen. De polariteitsaanduidingen, ingang en uitgang, worden meestal aangegeven op de behuizing van de schakelaar, en het enige wat we kunnen doen is voorzichtiger zijn en niets door elkaar halen.
Als deze aanduidingen niet beschikbaar zijn, gebruiken we een multimeter en berekenen we zelf de polariteit en het doel van de contacten. Ik denk voor degenen die op de boerderij hebben multimeter, u hoeft niet uit te leggen hoe u het moet gebruiken. Soldeer de draden dus volgens de polariteit.
We solderen de “moeder” connector met een korte draad aan de ingang. Stekker naar de uitgang, op een lange draad. Op een connector en stekker van dit type gaat het interne contact altijd naar positief en het externe contact naar negatief. Na het solderen moet je controleren of alles correct is gesoldeerd.
Als alles klopt, isoleren we alle contacten met elektrische tape.
Als tijdens het solderen de verf op de carrosserie de tijd heeft gehad om te drogen, plaats dan de schakelaar zo dicht mogelijk bij het uiteinde en zet deze vast met hete lijm.
Er is hier één subtiel punt: de schakelaar moet onder een hoek in de behuizing worden bevestigd, zoals deze:
Dat wil zeggen dat er dichter bij het uiteinde meer lijm moet worden uitgeperst, zodat er geen gaatjes meer achterblijven. Deze hoek is nodig zodat de drukafdekking met het hele vlak rechtstreeks op de toets drukt en er niet terloops op drukt. Om de hotmeltlijm beter aan het metaal te laten hechten, kun je het metaal lichtjes verwarmen met een aansteker. Vervolgens rijgen we de draden met de connector en steken we deze door het achterste uiteinde. De “vrouwelijke” connector, met een korte draad, wordt ook met hete lijm in de behuizing vastgezet, zodat alleen de ingang zelf uitsteekt.
Als het ontwerp van de schakelaar u niet stabiel genoeg lijkt, kunt u een klein platform op de bodem lijmen. Nu kunt u een volledige controle uitvoeren! Met omkeerschakeling en werking op verschillende snelheden.
Achteruit lijkt in dit geval misschien niet nodig voor iemand in dit product, maar aangezien de schakelhendel in het ontwerp is voorzien startknop – waarom zou je het dan niet gebruiken? En dan zijn er momenten waarop tijdens het werk vonken en kalk onvermijdelijk vanaf het werkstuk in je gezicht en ogen vliegen. Dit is waar het omgekeerde van pas komt. Natuurlijk is er een eenvoudigere optie om een soortgelijke voetschakelaar te maken.
Gebruik bijvoorbeeld een knop van een deurbel, 220 volt, zoals voorheen. Moderne deurbelknoppen werkend op 3 volt (twee AA-elementen) zijn niet bestand tegen de spanning en stroom van de graveur (12-24 volt, 2-4 ampère), de contacten worden erg heet en daardoor gaat de plastic behuizing van de micro zelf zal de toetsen smelten, wat zal leiden tot het falen van de hele knop. En zo'n schakelaar heeft geen zachte start, selectie van de gewenste snelheid of achteruit.
