Dit is de laatste fase van morele irritatie... vooral als er niemand in de buurt is om het gevallen voorwerp op te halen. Je moet naar beneden gaan, het oppakken en terug klimmen. En ook als u bijvoorbeeld met uw knie op de rugleuning van de bank staat en er een schroef of schroevendraaier achter de bank valt! Als u alleen kleine reparaties uitvoert, is het over het algemeen beter om u er goed op voor te bereiden, zodat u deze met zo min mogelijk problemen en irritatie kunt uitvoeren.Een telescopische sonde-grijper voor gevallen metalen (niet grote) voorwerpen zal hierbij van grote hulp zijn. Zoiets kan worden besteld in een online winkel, waar ik eigenlijk op het idee kwam... Ik heb deze sonde echter nog nooit in de uitverkoop of in winkels gezien, daarom raad ik aan om hem zelf met je eigen handen te monteren. Het meest interessante aan dit bedrijf is dat bijna elke rommel kan worden gebruikt voor montage! Het enige onvervangbare en integrale onderdeel van het ontwerp is de telescopische buis. Idealiter zou het een telescopisch exemplaar zijn van een kapotte selfiestick. Maar je kunt ook een snorhaar van een oude binnenantenne nemen; het is dun, lang en licht, en strekt zich uit over meer dan een meter. Je kunt natuurlijk gewoon een magneet aan een stuk draad bevestigen en daardoor je werk gemakkelijker maken, maar ik stel voor om de montage grondiger te benaderen en het ding niet voor één keer te maken, maar voor permanente opslag en gebruik aan de rechterkant. tijd, zodat u deze altijd bij de hand heeft. Met achtergrondverlichting en comfortabel handvat.
Zal nodig hebben
- Een telescoopbuis van een niet werkende of onnodige selfiestick (of een soortgelijke telescoopbuis).
- Dunne tweeaderige kabel (bij voorkeur van dezelfde kapotte selfiestick).
- Dunne draden (rood en blauw).
- Een neodymiummagneet in de vorm van een ring met een gat met een buitendiameter van ongeveer 10 millimeter.
- Lichtgevende diode bij 3 volt.
- Buis in de buitendiameter van de magneet, 3-4 cm lang
- Sluitknop.
- Drie nieuwe AG13-batterijen (ook wel horlogebatterij, ook wel ‘knoopcel’ genoemd).
- Twee oude en volledig lege AG13 batterijen.
Gereedschappen en verbruiksartikelen:
- Soldeerbout, vloeimiddel en tin.
- Secundaire lijm.
- Vijl of naaldvijl.
- Warmtekrimpbuizen.
- Schaar.
- Briefpapier mes.
- Scotch.
- Gekleurde zelfklevende folie.
Een telescopische sonde maken
Omdat we al een kant-en-klare behuizing (telescopische buis) hebben, laten we beginnen met de batterij voor het toekomstige product.
De AG13-cellen zelf hebben zeer vage spanningsgegevens. Hoewel de spanning op de verpakking aangegeven staat op 1,5 volt, geven metingen van verschillende, nieuwe batterijen van dit type altijd verschillende resultaten. Helaas heb ik deze metingen zelf niet kunnen uitvoeren, maar nadat ik verschillende forums op internet over dit onderwerp had bezocht, raakte ik ervan overtuigd dat de spanning van dit type batterijen varieert van 1 tot 1,5 volt. Dat is de reden waarom, zo blijkt, ze per drie worden gemonteerd in sleutelhangers met een spanning van 3 volt Lichtgevende diode, niet twee. Naast drie nieuwe batterijen heb ik nog twee oude, volledig lege en lege batterijen uit de oude sleutelhanger gehaald; zij zullen dienen als contacten voor nieuwe.
Op een goede manier had ik natuurlijk de contacten uit metaal moeten knippen, maar ik besloot tijd te besparen... uiteindelijk zal er niets ergs gebeuren (en gebeurde ook niet!) bij het werken met lege batterijen. Dus eerst solderen we de contacten. Aan een van de oude batterijen, aan het positieve contact, solderen we de rode draad, aan de tweede batterij, aan het negatieve contact, solderen we de blauwe draad.
Vervolgens nemen we een stuk tape en plaatsen nieuwe batterijen op de plakkerige kant, op de rand, in serie (plus tot min), dicht bij elkaar zodat ze elkaar raken. Langs de randen van deze batterijen, ook sequentieel, brengen we lege batterijen aan met gesoldeerde draden. Wikkel nu alle aangesloten batterijen zorgvuldig in tape. We snijden (of smelten met een aansteker) de randen van de rol met batterijen.
We plaatsen dit blok in een door warmte krimpbare buis met een geschikte diameter en krimpen de buis door deze te verwarmen met een aansteker.Ontdek hoe u deze wegwerpbatterij kunt gebruiken LED:
Ik denk dat het niet nodig is om te beschrijven hoe lang knoopbatterijen meegaan, vooral gezien de intensiteit van het gebruik van dit product. Je hoeft dus voorlopig niet na te denken over het vervangen van de batterij. Nou, als het zover is, is het monteren van dezelfde batterij een kwestie van tien minuten! Nu gaan we de werkkop van de sonde zelf maken, die gevallen voorwerpen van de vloer zal markeren en verzamelen. Je hebt een buis nodig van drie of vier centimeter lang, en met een diameter die ongeveer zo groot is als een neodymiummagneet. Ik heb hiervoor een gebruikte patroonhuls aangepast; de geboorde capsule past perfect bij de diameter LEDen op de diameter van het magneetgat. Lijm de magneet dus met tweede lijm op de buis (of hoes). We lijmen het, niet solderen, anders verliest de magneet zijn eigenschappen bij verhitting.
Neem vervolgens een lange tweeaderige kabel en soldeer een van de draden aan de antenne LED, de tweede draad naar een van de batterijcontacten. Het tweede contact van de batterij solderen we aan de vrije antennes van de LED.
Zoek vlak voor het solderen uit waar de plus en min zich op de LED bevinden en vergeet niet dunne thermische buisjes op de draden te plaatsen. Nu steken we het vrije uiteinde van de kabel in de telescoop, van boven naar beneden, en voorzichtig, om de dunne draden niet te breken, duwen we de batterij vervolgens in het bovenste uiteinde van de telescoop.
Als de batterij daar vrij bungelt, vergroot dan de diameter met isolatietape. We duwen de LED in de buis (huls) totdat de bovenkant uit het magneetgat tevoorschijn komt.
We laten een druppel tweede lijm op de LED vallen om deze in de magneet vast te zetten (tussen haakjes, als je wilt dat het licht van de LED diffuus is en niet op een bepaald punt wordt geraakt, vanwege de druppelvormige vorm van de LED, gebruik een vijl om de punt van de LED die uit het midden van de magneet steekt te vijlen). We plaatsen de buis (hoes), met daarop een magneet en een LED erop geplakt, op het uiteinde van de telescoopbuis met de batterij erin.
Als het kaliber van de hoes groter blijkt te zijn dan de punt van de buis, vergroot dan opnieuw de vereiste diameter met behulp van elektrische tape. We laten een seconde lijm op de verbinding tussen de hoes en de isolatietape vallen - de kop zal steviger vasthouden, maar het verwijderen ervan bij het vervangen van de batterij zal niet moeilijk zijn, omdat de lijm niet in contact komt met de buis -lichaam zelf.
Wanneer de lijm opdroogt, kunt u de uitstekende randen van de elektrische tape afsnijden met een mes. Vervolgens zullen we de contactor behandelen. In eerste instantie dacht ik erover om de vergrendelknop die oorspronkelijk op de handset zat, die diende als cameraontgrendeling op de telefoon, te laten staan. Maar deze knop had een kleine printplaat - als die aanwezig was, gloeide de LED aan het uiteinde van de buis constant, zelfs zonder op de knop te drukken, hoewel niet zo helder als wanneer hij werd ingedrukt. Ik moest de knop van de behuizing verwijderen, deze sjaal afbreken en de kabeldraden rechtstreeks aan de contactorcontacten solderen.
Nu nemen we de kabel met de knop uit het onderste uiteinde van de telescoop tot de gewenste lengte, en lijmen we de kabel met de knop op de oorspronkelijke plaats.
Het grootste deel van het werk is gedaan. Nu hoeft u alleen nog maar het deel van de buis met de knop, de plaats waarmee de handpalm in contact komt, met plakfolie te bedekken.
Wanneer u de film op de knop plaatst, hoeft u er niet hard op te drukken, zodat de knop in de toekomst niet spontaan wordt ingeschakeld en de golven en oneffenheden van de film die langs de randen achterblijven gemakkelijk kunnen worden gekrompen door de aansteker te verwarmen. Als een warmtebuis.Knip met behulp van een buis met scherpe randen een rode cirkel uit die een knop op het handvat aangeeft en plak deze op de juiste plaats.
Dat is alles. Je kunt het proberen. Plaats ten slotte de dop met een lus op het uiteinde van het handvat, dat eerder het uiteinde van de selfiestick bedekte.
In de toekomst kunt u tijdens het werken deze lus om uw pols doen, zodat u deze sonde niet uit uw vermoeide handen laat vallen en niet van de kruk komt.
