Maar er zijn, ook onder mijn vrienden, volkomen tegenstellingen. Degenen die niet kunnen leven zonder over smalle paden te wandelen, de nacht door te brengen in een open veld of in het zuiverste water uit een bergbeek.
Zal nodig hebben
En alles wat ze meenemen moet:
- weeg zo min mogelijk;
- maximale efficiëntie hebben;
- en tegelijkertijd eenvoudig en betrouwbaar blijven.
Voor het opwarmen van thee en eenvoudig koken gebruiken wandelaars daarom houtsnipperkachels met actieve ventilatoraandrijving. Maar hier is het probleem: alles wat wordt aangeboden door zowel bekende merken als naamloze fabrikanten wordt mogelijk gemaakt door:
- vingertype, minder vaak microvingerbatterijen;
- batterijen van hetzelfde formaat.
Die, volgens de wet van gemeenheid, op het meest ongelegen moment gaan zitten.
Terwijl iedere wandelaar powerbanks heeft met een standaard USB-aansluiting.En vaker wel dan niet zijn er meer dan één: niemand wil zonder verbinding of camera komen te zitten om prachtige uitzichten vast te leggen, of gewoon naar muziek te luisteren tijdens een rustpauze. Dus laten we beginnen.
Hoe maak je een houtsnipperkachel
Van drie roestvrijstalen mokken gaan we een houtversnipperaar maken: twee met een inhoud van 800 ml en één met een inhoud van 600 ml. Maar aangezien de temperaturen erin ernstig zullen zijn, kies dan uit de aanbiedingen een optie met dikkere wanden. Vooral de kleinere: het wordt een vuurhaard.
We hebben er geen handvatten van nodig, dus we maken ze gewoon los en breken ze af.
Maar thuis snijden en snijden, zonder draaibank, zal erg moeilijk zijn, terwijl dit werk voor een meester een paar minuten zal duren. Daarom snijden we in de bodem van een 800-mok een gat met een diameter van 65 mm,
en in de tweede zit een groter gat, zoals de buitendiameter van een kleinere mok. In mijn geval is het 91 mm. En dan snijden we het in een verhouding van 40:60 of gewoon doormidden.
Vuurhaard. We printen een cirkel met een diameter van 100 mm,
knip het uit, plak het op dubbelzijdig plakband en kern het: niet over het hele gebied van de bodem, maar slechts drie rijen. Bovendien is de tweede gecompenseerd.
Hetzelfde doen we met de zijwand: een geruite strook van een schoolschriftblad is hiervoor ideaal.
Verwijder en boor de onderkant dun, 2,5-3 mm,
en de muur is dikker, 6-7 mm. Dankzij deze gaten en actief blazen zal de hoofdwarmte niet in de gebruikelijke zin van brandhout komen, maar van de verbranding van pyrolysegassen. De temperatuur zal veel hoger zijn, wat betekent dat het rendement van de kachel hoger zal zijn.
Grillgaas. Niets ongewoons - eenvoudig, van een computerkoelunit, afmetingen 120x120 mm.
Maar je hoeft ze alleen maar op deze manier te buigen: als je ze in de tegenovergestelde richting buigt, zul je ze zeker breken: ik heb er zo één verpest.
We plaatsen het op een deel van de mok, markeren het op zijn plaats, boren het,
en pas daarna markeren en maken we een snede waardoor we brandhout toevoegen. Anders wordt ze misschien weggeleid.
We monteren met klinknagels, nemen korte met een diameter van 4,8 mm,
en plaats M5-sluitringen aan de achterkant: op deze manier zullen ze bij het uittrekken van de klinknagels de wanden van de mok niet verpletteren.
Grootste deel. Hiervoor moet je een stuk metalen gaas van 70x70 mm maken,
en vier grote kralen die de poten zullen zijn. We boren ze uit en snijden een M4-draad.
Tegelijkertijd boren we het aan één kant tot de diepte van de moer met een boor van 7,5-8 mm.
Ze staat "verborgen" op.
Actief blazen. Koelventilator voor een PC-unit met afmetingen van 70x70 mm en een dikte van 15 mm. Ik voorzie twijfels “het is plastic”, “de temperatuur is zodanig dat het binnen enkele seconden zal smelten” enzovoort. Het is meer dan een of twee keer in de praktijk getest: twijfels zijn tevergeefs. Maar er moet wel met iets rekening gehouden worden.
Gaten in de bodem van de vuurhaard. Vergeet niet dat we ze alleen langs de rand hebben geboord: zelfs de kleinste as die door de kleine gaatjes valt, komt dus NIET op de ventilator terecht. Terwijl er ook een afstand van enkele centimeters zit tussen de kachel en het buitenste deel ervan.
Daarnaast heb je een USB-kabel nodig, je kunt er zelfs eentje meenemen die niet helemaal werkt, de tweede connector is kapot.
Er zitten drie uiteinden op de ventilator en vier op de USB-kabel. Je hebt er maar twee nodig: zwart en rood, sommige ongesoldeerd en andere gesoldeerd. En dat is alles, u kunt het controleren.
En zodat de ventilator niet in contact komt met het kachellichaam, maken we pakkingen van paroniet, 3-4 mm dik. Eén centrale, die de ventilatoraandrijving afdekt, plus vier in de hoeken.
Gaten in de bodem voor montage. Boor ze op hun plaats en als ze afgeschuind zijn, vergroot dan de diameter en plaats een sluitring onder de schroefkop.Voor de montage heb je er vier nodig, 35-40 mm lang, en twee keer zoveel moeren en ringen.
Trek het gaas aan
we leggen paroniet-inserts,
en zet de ventilator aan. Maar forceer het niet, het is nog steeds van plastic.
Nu de benen. Bovendien, als de kachel ongelijkmatig is, "schudt", verander dan de aangrenzende plaatsen. Dit helpt bijna altijd.
De laatste. Boor in de wanden van de behuizing, op een afstand van 2 cm vanaf de bovenrand, 4 gaten met een diameter van 5 mm.
We plaatsen het resterende deel, boren het op zijn plaats en zetten het vast met klinknagels, en vergeten ook niet om M5-sluitringen aan de binnenkant te plaatsen.
We plaatsen de vuurhaard, plaatsen het bovenste gedeelte: klaar.
Dat is al de wijsheid, u kunt doorgaan met proefvaarten.
Bovendien is hij in deze versie nog compacter, je hoeft alleen maar een goede hoes te naaien. Afgaande op de beoordelingen bevlekt ze alles om haar heen, zegene je.
