Als je in een gebied woont dat open is voor de wind, zou het zonde zijn om hiervan niet te profiteren en een kleine windmolen te maken. Het wordt een bron van gratis elektriciteit die 24 uur per dag kan worden ontvangen. Het voorgestelde windmolenontwerp produceert een spanning van 220 V, waardoor het direct kan worden gebruikt in combinatie met een aantal niet veeleisende consumenten, zonder extra apparatuur.
Materialen:
- Toeristische gasfles;
- plaatstaal 1-2 mm;
- bouten, moeren M6.;
- magneten van de elektrische fietsmotor – 16 stuks;
- geëmailleerde koperdraad;
- epoxyhars;
- aluminium profielbuis 10x10 mm;
- kunststof rioolbuis 110 mm.
Productieproces van windturbines
Om een windmolen te maken, moet je uit een toeristengasfles of een buis van 200 mm 2 ringen met een breedte van 10 en 25 mm snijden.
Vervolgens wordt er een plaatstalen plug voor uitgesneden. Deze schijven zijn tot ringen gelast.
Voor de windmolenschacht moet in het midden een stuk uit een brede ring worden geboord. Het zal dienen als behuizing voor de stator.
De tweede blanco wordt gebruikt voor de rotor.Het moet in 3 gelijke sectoren worden verdeeld en op de resulterende lijnen moeten 2 bouten worden gelast om de messen vast te zetten.
Een as waarop rotaties worden uitgevoerd, wordt van binnenuit in een rechte hoek in het midden van het rotordeel gelast. Het kan worden afgesneden van het anker van elke doorgebrande motor.
Onder de windmolenas worden 2 lagers geselecteerd, of deze kunnen van de donormotor worden verwijderd. De lagers moeten in een stuk buis worden gedrukt. Als er geen buis met een geschikte diameter is, kunt u de bestaande grote in de lengte doorsnijden, smaller maken en lassen.
Deze buis is in het midden in de stator gelast. Vervolgens worden de lagers erin gedrukt. Hierna worden de rotor en de stator met elkaar verbonden.
Aan de buitenkant van de stator is een stuk buis gelast, dat zal dienen als beugel voor het bevestigen van de paal aan de rotatie-as. Ook zal in de toekomst de staart met het staartblad eraan worden bevestigd.
De stator en rotor worden terug gedemonteerd. In deze laatste worden permanente magneten geplaatst. Ze moeten aan 4 zijden worden geplaatst, elk 4 stuks. Elke groep wordt met wisselende polariteit geplaatst.
Om de stator te voltooien, is het noodzakelijk om 4 wikkelingen van koperdraad van elk 300 windingen te maken. De resulterende spoelen worden erin geplaatst en in serie aan elkaar gesoldeerd. Hun uiteinden worden naar de draad gebracht.
De rotor en stator zijn gevuld met epoxyhars. Na het drogen kan de generator al elektriciteit produceren, zelfs als hij met de hand wordt rondgedraaid.
Aan de buis aan de rand van de stator moeten een houder voor de geleidingsstaart van de windmolen en een paal worden gelast. Vervolgens wordt de generator geverfd.
Windmolenwieken zijn gemaakt van plastic strips gesneden uit een rioolbuis. Ze worden op profielbuizen geschroefd, die op hun beurt vanaf de rand worden geboord om verbinding te maken met de rotor.
De generator is zo op de paal geïnstalleerd dat deze vrij langs de as draait.Vervolgens worden de messen erop geschroefd. De staart voor het opvangen van de windrichting is gemaakt van een deel van een profielpijp en het blad is gemaakt van plaatstaal.
Bij winderig weer levert zo’n windmolen behoorlijk wat energie op. Het is in staat om niet veeleisende consumenten veilig rechtstreeks te voeden. Je kunt er bijvoorbeeld een verwarmingselement op aansluiten, ook als de windmolensnelheid laag is. Bij harde wind zullen zelfs zwakke 220V-elektromotoren ermee werken.
