Een kunststof raam is niet alleen een product, maar ook een mechanisme dat geleidelijk verslijt en zijn oorspronkelijke mogelijkheden verliest. Dit komt voornamelijk door het feit dat het gewicht van de raamvleugel vrij groot is en dat de fittingen en mechanismen een beperkte sterkte hebben, en na verloop van tijd onbruikbaar worden tijdens gebruik.
Om deze redenen verschijnen er als gevolg van de werking gaten waar ze niet zouden moeten bestaan, vervormingen, verzakkingen en andere storingen treden op. Dit alles leidt ertoe dat de raamvleugelhandgreep bij het sluiten pas een verticale positie inneemt als er een behoorlijke kracht op wordt uitgeoefend.
Hoe onvolledige sluiting van een raam elimineren?
Als een dergelijke situatie zich voordoet, is het noodzakelijk om het venster aan te passen. Als de raamkruk niet volledig gesloten is, wordt de afdichting niet strak tegen het kozijn gedrukt, waardoor koude straatlucht de kamer binnendringt. Ook kan het handvat onder invloed van regelmatige en zware belastingen breken, maar het vervangen ervan door een nieuw exemplaar zal het probleem niet oplossen.
Het is noodzakelijk om te begrijpen waarom dit gebeurt.Wanneer het raamkozijn open is en de tong wordt ingedrukt, gebeurt het draaien van de kruk naar de gesloten stand immers zonder enige weerstand. Het slotmechanisme functioneert zonder beperkingen en het verticaal plaatsen van de handgreep levert geen problemen op.
Hoe verder te gaan met zo'n foto van een raamstoring? Laten we eerst onthouden hoe het tandheugelmechanisme van het slot de pinnen activeert, die, wanneer het slot gesloten is, omhoog gaan en voorbij de aanslagen gaan. Door deze tappen wordt de vleugeldruk geregeld. We mogen niet vergeten dat alle tappen zich in dezelfde positie moeten bevinden.
Aan de achterkant van het raamkozijn zit ook dezelfde pin, maar bij het sluiten van het raam met de handgreep gaat deze niet omhoog, maar naar beneden. Als we aannemen dat het raam in de loop van de tijd doorbuigt, dat wil zeggen dat het onder zijn aanzienlijke gewicht naar beneden valt, leidt dit ertoe dat de voorste tappen nauwelijks de aanslagen bereiken en niet de nodige druk uitoefenen, en de achterste integendeel. ga te diep voorbij de stop. Vandaar de buitensporige kracht bij het proberen de hendel in een verticale positie te brengen. Tegelijkertijd tillen we ook de raamvleugel op met behulp van de handgreep, in een poging deze in de juiste positie te plaatsen.
Het is duidelijk dat geen enkel handvat zulke grote inspanningen kan weerstaan. Het bestaande probleem oplossen is niet zo moeilijk. Gebruik hiervoor de verticale schroef van het onderste scharnier om de vleugel verticaal te verstellen, d.w.z. een beetje omhoog te tillen. Om het niet te overdrijven, draait u de schroef een halve slag en probeert u de vleugel te sluiten. En zo verder totdat de vleugel zich in de normale positie bevindt.
Zorg er ook voor dat de aanslagen stevig vastzitten en draai ze indien nodig vast.
Als het slotmechanisme bij het sluiten strak blijft werken en de handgreep moeilijk verticaal naar beneden draait, ligt het probleem niet in het mechanisme, maar in de raamvleugel, die door zijn eigen gewicht of om andere redenen kromgetrokken is.
Tegelijkertijd verliest de raamvleugel zijn oorspronkelijke rechthoekige vorm, en aangezien het slotmechanisme een tandheugel is, lopen de lamellen naar de achteras langs de omtrek en wordt de kracht van de handgreep overgebracht via 2 hoeken, waarvan er één, als gevolg van vervorming meer dan 90 graden is geworden, en de andere minder dan 90 graden. Om deze reden loopt het rek vast.
Dit probleem lossen wij als volgt op. Aan de onderkant van de raamvleugel bevindt zich een staaf met een groef. Draai de schroef waarmee de stang vastzit een beetje los. Druk op de tong en draai de hendel omlaag naar de verticale positie.
De hendel moet gemakkelijk draaien. Laat de hendel in deze positie staan, draai de zelftappende schroef vast en bevestig de stang in de nieuwe positie.
