artikel over het gebruik van een oude compressor uit een koelkast voor gebruik in een airbrush.
Dus hoofdstuk één: productie.
Op onze breedtegraden is het leefgebied van wilde of verwilderde compressoren doorgaans vrij klein, hoewel er uitzonderingen voorkomen. Meestal zijn ze te vinden in de buurt van vuilnisbakken op de binnenplaatsen van huizen of in kelders waar allerlei soorten afval worden opgeslagen. Meestal worden ze stevig vastgeschroefd aan een grote witte doos, die in de volksmond een koelkast wordt genoemd, en daarin wordt bier bewaard. Je zult niet met je blote handen op een wilde compressor kunnen jagen; hij zal je niet zomaar worden gegeven. In de tussentijd, terwijl je op zoek bent naar wapens, kan de wilde compressor heel goed huiselijk worden, maar toch al buitenaards.
Je moet een speciale set wapens bij je hebben: een tang, platte en kruiskopschroevendraaiers, 2 12x14 sleutels. Als u een grote witte doos vindt, moet u deze zorgvuldig inspecteren; meestal is de compressor verborgen in het onderste gedeelte aan de achterkant. Als de compressor wordt gevonden en je over de benodigde wapens beschikt, kun je beginnen met mijnen.
Het uitpakken van een compressor is een eenvoudig proces, maar u moet het zorgvuldig en voorzichtig benaderen, anders kunnen er later problemen optreden. Het eerste wat je moet doen is met een tang of zijsnijder de koperen buizen afbijten die naar het koelrooster gaan, met een tussenruimte van minimaal 10 cm, of beter nog, maximaal, dan komen de extra buizen goed van pas (bij sommige typen compressoren is een metalen plaatje met cijfers in reliëf aan de buizen bevestigd - gooi dit niet weg, het kan ook van pas komen). Bovendien moeten de buizen worden afgebeten! Je mag in geen geval snijden, de spanen komen zeker naar binnen, en dan kan je compressor erg ziek worden en doodgaan. Wanneer ze worden afgebeten, worden de buizen plat, u hoeft zich hier geen zorgen over te maken en het helpt ook om te voorkomen dat u tijdens het transport onder de olie komt te zitten.
In dit stadium kan ik aanbevelen om een druppel olie uit de compressor op een stuk schoon papier te gieten en dit te controleren op de aanwezigheid van metaaldeeltjes. Als er zilverstofdeeltjes in de olie worden opgemerkt, hoeft u niet verder te gaan en de gezegende nagedachtenis aan de overleden eenheid te eren met een minuut stilte.
Ten tweede en het allerbelangrijkste: de compressor bestaat niet alleen uit hardware, maar heeft ook een ander en zeer belangrijk orgel: het startrelais. Het relais ziet eruit als een klein zwart (soms wit) kastje, apart met schroeven vastgeschroefd naast de compressor, met draden die erin en eruit gaan. U moet het relais voorzichtig van de koelkast losschroeven en op dezelfde manier voorzichtig de connector loskoppelen die van het relais naar het compressorlichaam gaat (dit geldt voor oude potten; voor andere typen compressoren is het relais mogelijk niet verwijderbaar). De 2 binnenkomende draden zullen hoogstwaarschijnlijk moeten worden afgeknipt; ze gaan nog steeds niet rechtstreeks naar de stekker. Er is nog een belangrijk punt: u moet onthouden of markeren in welke positie het relais is vastgeschroefd, waar de boven- en onderkant zich bevinden, het is soms ondertekend, maar niet altijd.Waarom het belangrijk is – daarover hieronder meer.
En ten slotte, ten derde, schroef met behulp van 2 sleutels van 12 mm het compressorlichaam uit de koelkast. Het wordt meestal bevestigd met 4 bouten en moeren door rubberen pakkingen. Het is raadzaam om deze hele set bevestigingsmiddelen en elastiekjes mee te nemen; dit kan van pas komen bij de daaropvolgende voorbereidingen op het werk.
Hoofdstuk twee: voorbereiding (domesticatie).
Dus je hebt net je compressor gekregen, besmeurd met vuil en olie, met je handen gekrast en gestrekt tot aan je knieën, moe maar gelukkig, je bent eindelijk bij zijn huis aangekomen. Nu kunt u beginnen met het gereedmaken van de compressor voor gebruik. Het eerste dat u hoeft te doen, is een controlelancering. We verbinden de relaisconnector met de contacten in het compressorhuis. Wij oriënteren en bevestigen het relais tijdelijk op een horizontaal oppervlak, je kunt het zelfs met tape plakken. Het belangrijkste is om het relais vast te zetten zoals het in de koelkast stond; het werkt op basis van zwaartekracht en verwarming van de platen. Als u het verkeerd oriënteert of eenvoudigweg in de lucht gooit, zal het niet correct werken, en dit kan fataal zijn voor zowel het relais als de wikkelingen van de compressormotor.
Bevestig voorzichtig en met behulp van elektrische tape een tijdelijke draad met een plug aan de draden die het relais binnenkomen. Ik raad ten zeerste aan om het draaigebied met isolatietape te omwikkelen, uw veiligheid en leven hangen ervan af. Er zijn al weinig modelbouwers, laten we hen en onszelf waarderen. De afgeplatte buizen moeten met een tang worden gekrompen, ze zullen uit elkaar bewegen en de luchtdoorgang vrijmaken.
Wanneer alles gereed en beveiligd is, kun je de stekker in het stopcontact steken. Dit gaat meestal gepaard met een lichte vonk en plop, maar de belasting is nog steeds aanzienlijk. Als alles in orde is, moet de compressor inschakelen en zachtjes ratelen. Er moet lucht uit de buis komen, je moet markeren welke van hen "inademt" en welke "uitademt".Het is niet nodig om lange tijd te rijden, het belangrijkste is om ervoor te zorgen dat de gemonteerde eenheid goed werkt. Als het niet in orde is en de compressor start niet, of start en schakelt na een tijdje uit, dan is de situatie behoorlijk slecht. Voor een kleine keuring dien je bekend te zijn met elektrotechniek en een tester. Als u zich niet op uw gemak voelt met deze dingen, raad ik u aan niet verder rond te snuffelen.
Nou, als je vrienden bent of een idee hebt, laten we doorgaan. U moet de relaisconnector van de compressor verwijderen en de motorwikkelingen omringen. Ze moeten in elke combinatie met weinig weerstand tegen elkaar klinken. Als een van de wikkelingen niet rinkelt, houden we het lichaam van een dode eenheid in onze handen. Als u belt, betekent dit dat u het relais moet inspecteren en reinigen. Open de doos voorzichtig en maak de contacten schoon met fijn schuurpapier. Het belangrijkste is dat je ze niet buigt of breekt; je hoeft ze ook niet te hard te wrijven.
Daarna zetten we alles weer in elkaar, zetten het vast zoals het hoort en proberen het weer aan te zetten. Als hij niet opnieuw start of uitgaat - helaas, geen geluk... (Op voorwaarde dat het relais origineel is en bij deze compressor is geleverd. Een noodstop kan ook optreden omdat de motor krachtiger is dan de eentje waarvoor het relais is ontworpen, dan zul je op zoek moeten naar een ander relais, en het bordje op de handset helpt hierbij.) Laten we het echter niet over trieste dingen hebben, we hopen dat alles werkte.
Nu moet u uw apparaat samenstellen tot een geschikter en compacter apparaat. Natuurlijk beweer ik niet de waarheid te zijn, iedereen heeft zijn eigen mogelijkheden en middelen om dit doel te bereiken, maar ik zal mijn aanpak schetsen bij het samenstellen van het hele apparaat. Om dit te doen, moet u de dichtstbijzijnde auto-onderdelenwinkel, automarkt of onderdelenkraam bezoeken. Daar moet je kopen:
Een liter motorolie ter vervanging, 10w40 of ander mineraal of semi-synthetisch.Meestal is een liter de minimale verpakking, maar als je geluk hebt komt het van de tap, zelfs 500 gram is genoeg. In het ergste geval kun je alle piepende scharnieren in huis smeren.
Een met rubber versterkte olie- en benzinebestendige buis van ongeveer een meter lang en een binnendiameter van 4 mm. Het is een goed idee om een stuk koperen buis van de compressor bij je te hebben, je kunt er de gewenste rubberen buis op passen.
Metalen stropdasklemmen, 6 stuks. Ze moeten worden gepast met een nieuw gekochte rubberen slang. Ze zouden een iets grotere diameter moeten hebben.
Vinylchloridebuis voor glazenspoeler. Ze zijn doorschijnend, er zijn ook versterkte, maar die hebben we niet nodig. De lengte moet worden gekozen afhankelijk van de locatie van de compressor en het bedieningscomfort, maar niet minder dan 2 meter.
2 fijne filters - één voor benzine, de tweede voor diesel. Ze zijn visueel verschillend: voor benzine zit er een papieren accordeon in, voor diesel zit er een synthetisch gaas in.
Een tube olie- en gasbestendige siliconenkit, dikke consistentie en grijze kleur is beter, meer vloeibaar en zwart is slechter.
Nadat je dit allemaal hebt gekocht, moet je naar de dichtstbijzijnde bouwmarkt gaan. Daarin moet je kopen:
Een snoer met een stekker aan het uiteinde om de compressor op het netwerk aan te sluiten. Minimaal 1,5 meter lang, bij voorkeur dubbel geïsoleerd.
Lichtschakelaar met één toets in gesloten behuizing, voor externe installatie.
Meubelhoutschroeven 3,5 x 16 of 3x16.
Nu moet dit hele stel worden gecombineerd, en we krijgen de felbegeerde eenheid.
Het eerste en belangrijkste voorbereidingspunt, waarvan de verdere werking en duurzaamheid van de compressor afhankelijk is, is het verversen van de olie. In dit opzicht zijn er nogal wat exemplaren kapot gegaan, het is noodzakelijk om te veranderen, het is niet nodig, welke olie je moet gieten en welke niet.
Er zijn misschien veel meningen, maar de juiste is de mijne! Om te voorkomen dat er later loze vragen ontstaan als “werkt het bij mij goed op zonnebloem!”, zal ik op dit moment mijn standpunt opschrijven.
Pure "spindel" (freon, compressor - zoals het niet werd genoemd) olie wordt in de fabriek in de compressor gegoten. In feite is het mineraal. Het bevat geen additieven, omdat de compressor in de koelkast in een gesloten en luchtloze (zuurstofvrije) ruimte en wordt niet blootgesteld aan enige invloed van de externe omgeving. Wanneer we het voor onze doeleinden gaan gebruiken, verandert de situatie radicaal. De olie begint te worden aangetast door zuurstof uit de lucht, microdeeltjes van stof, vocht, etc. Minerale olie raakt vrij snel verstopt en oxideert, waardoor zijn eigenschappen verloren gaan, wat leidt tot sterke verwarming van de compressor tijdens bedrijf, lawaai, slijtage van het zuigersysteem en uiteindelijk tot vastlopen, en dit ondanks het feit dat er voldoende olie was. Bovendien zal het, vanwege de kleine bindings- en bevochtigingseigenschappen van minerale olie, intensief naar de uitlaat vliegen, waardoor luchtdampen worden verstopt en het bedrijfsniveau in de compressor wordt verlaagd.
Auto-(motor)olie kent de meeste van deze problemen niet, voornamelijk vanwege het feit dat het een pakket additieven bevat die slechte factoren die de kwaliteit en duurzaamheid van de olie beïnvloeden, compenseren of volledig elimineren. Bovendien is hij ontworpen voor veel zwaardere bedrijfsomstandigheden dan die van uw compressor. Ik gebruik bijvoorbeeld motor semi-synthetisch 10w40, omdat dit overblijft na het verversen van de olie in mijn auto. Je kunt zowel minerale als semi-synthetische olie met andere indexen gebruiken, maar ik raad het gebruik van synthetische oliën af.Ten eerste zijn ze aanzienlijk duurder, en ten tweede zijn ze vloeibaarder en minder duurzaam.
Ik hoop dat ik overtuigend heb geschreven, hoewel er natuurlijk niet-gelovigen zullen zijn die koppig elke olie zullen inschenken die ze te pakken kunnen krijgen, en, nou ja, de vlag voor hen.
Laten we terugkeren naar onze ijzeren vriend. Hier doet zich een bepaald technisch punt voor, namelijk welk type compressor u in handen heeft. Visueel zijn ze verdeeld in 2 hoofdtypen: een cilinder en een pot (lijkt op een nachtvaas bedekt met een bol deksel). De eerste zijn een bijna uitgestorven soort; ze werden gebruikt in zeer oude koelkasten en werden eind jaren zeventig niet meer geproduceerd. Maar als het je lukt om dit type compressor levend te krijgen, heb je veel geluk. Ze kunnen een veel hogere uitgangsdruk geven dan andere. Meestal is dit het tweede type compressor dat in onze handen komt: potten.
Het belangrijkste verschil voor ons in dit stadium is waar de olie moet worden ververst. Bij cilinders wordt meestal een enorme bout in de zijkant van de behuizing geschroefd, deze sluit de vulhals af. Je moet hem losschroeven met een sleutel, de oude olie uit de compressor in een wegwerpcontainer laten lopen, het is raadzaam om te meten hoeveel van deze olie er was. Afhankelijk van het type cilinder moeten ze gevuld worden met 300 tot 500 gram olie. Draai vervolgens de bout voorzichtig terug en bedek deze bij voorkeur met olie- en benzinebestendig afdichtmiddel.
Het potje is iets ingewikkelder. Er steken meestal 3 buizen uit: inademing, uitademing en een afgesloten vulbuis. Het is raadzaam om de olie via deze te verversen. Om dit te doen, moeten we deze buis openen, we kunnen hem met een naaldvijl een beetje afsnijden in een cirkel onder de afgeplatte plek, maar in geen geval doorsnijden. Vervolgens moet je langs de snede de buis breken en volledig afbreken, door hem naar de zijkanten te zwaaien.De langs de rand gevormde braam moet lichtjes worden geslagen met een hamer. Giet vervolgens eenvoudigweg de olie uit de pot en kantel deze naar de buizen toe, in een wegwerpcontainer. Denk eraan: na het aftappen van de olie mag u in geen geval de compressor inschakelen!
Je zult de compressor moeten vullen met een injectiespuit, waarbij je geleidelijk olie in de vulbuis giet, je kunt een rubberen buis aanbrengen in de vorm van een geïmproviseerde trechter. Er is ongeveer 250-350 gram olie per pot nodig. Na het tanken moet de buis worden afgesloten, anders zal de lucht erdoorheen ontsnappen (of omgekeerd - langs het filter binnendringen, afhankelijk van het type compressor). Je kunt hem natuurlijk platdrukken, maar handig is dit niet, want dan moet de olie ververst worden. Ik raad aan een kleine zelftappende schroef met een geschikte diameter in te draaien, onder de kop waarvan zich een rubberen afstandsring bevindt.
Net als in het geval van olie zullen er wanhopige of luie kameraden zijn die zullen proberen de compressor onderweg van olie te voorzien en deze aan de zuigbuis toe te voegen - ik raad dit ten zeerste af. Ten eerste is het raadzaam om de olie in één keer te verversen, maar het aanzetten van de compressor met afgetapte olie betekent het einde van de olie. Ten tweede is er een dergelijk fenomeen bij zuigerinrichtingen: waterslag. Dit is wanneer vloeistof de ruimte boven de zuiger binnendringt in een volume dat groter is dan het volume van de compressiekamer toelaat. Vloeistoffen worden, zoals we weten, bijna niet gecomprimeerd, maar de compressormotor zal dit proberen. Als gevolg hiervan kunnen we te maken krijgen met vernietiging van het zuigersysteem. Ik hoop dat ik jou hier ook van heb overtuigd.
En zo zullen wij doorgaan. Nu zullen we alles op een hoop plaatsen, volgens het gegeven diagram.
Dit schema is bedoeld voor airbrushes met enkelvoudige werking, zoals onze geliefde "Eton" - ook wel Wit-Russisch genoemd, of airbrushes met dubbele werking die zijn omgezet in single action.
Je kunt het natuurlijk allemaal met elkaar verbinden en laten hangen, maar deze structuur zal voortdurend breken en uit elkaar vallen. Ik denk dat als je een beetje moeite doet en alles op een bepaald platform of in een case combineert, het betrouwbaarder zal zijn en je meer plezier in je werk zal geven. Ik pretendeer niet te standaardiseren, maar mijn type montage vereist absoluut geen gebruik van machines, laswerk of speciaal gereedschap. Alle materialen zijn ook beschikbaar en de kosten ervan zijn laag. Voor het eenvoudigste en meest betrouwbare resultaat kunt u de structuur op een plaat multiplex of spaanplaat monteren. De afmetingen van dit blad zijn vooral afhankelijk van het gekozen of verkregen type ontvanger. De ontvanger is nodig voor ten minste twee functies: hij verzacht de luchtdrukpulsaties die onvermijdelijk zijn tijdens de werking van de compressor, en dient als een damp- en oliedruppelvanger. Voor goedkope enkelwerkende airbrushes, waaronder de veelgebruikte "Eton" - ook wel Wit-Russisch genoemd - is een ontvanger met grote capaciteit volkomen overbodig; een volume van ongeveer 1-2 liter is voldoende.
Zoals de praktijk laat zien, wordt vrijwel elke hermetisch afgesloten container als ontvanger gebruikt - van plastic flessen voor drankjes en bier tot industriële ontvangers van vrachtwagens en apparatuur. Naar mijn mening is het gebruik van plastic flessen, en vooral glas, enigszins onveilig; deze materialen hebben geen goede mechanische sterkte, en zelfs een lichte druk in de ontvanger kan deze scheuren als deze beschadigd raakt en letsel veroorzaken.Je kunt uiteraard bijvoorbeeld een brandbluscilinder gebruiken, maar deze vergroot iets en maakt de hele constructie zwaarder.
De meest optimale containers voor de ontvanger zijn kleine voedselblikken voor water gemaakt van doorschijnend wit polyethyleen, of, zoals in mijn voorbeeld, een expansievat van een Lada-auto. Het polyethyleen waaruit deze containers zijn gemaakt, is behoorlijk dik en stroperig, is niet bang voor mechanische schade door vallende kleine voorwerpen en behoudt zijn eigenschappen geruime tijd. Zelfs als er een breuk optreedt, ontstaan er geen fragmenten of stukjes materiaal. Voor degenen die dergelijke materialen niet onder druk willen gebruiken, kan ik u adviseren om kleine gelaste metalen brandstofblikken met een inhoud van 5 liter eens nader te bekijken.
Het aanpassen van een bus of tank voor een ontvanger is vrij eenvoudig: je moet 2 buizen nemen, bijvoorbeeld koperen buizen, gesneden uit een compressor, elk ongeveer 15 cm lang. Vergeet niet dat er slangen van minimaal 10 cm lang op de compressor moeten zitten. In het deksel van de bus worden 2 gaten geboord waar deze buisjes goed in moeten passen. Vervolgens wordt vanaf de binnenkant van het deksel de plaats waar de buizen binnenkomen gevuld met epoxyhars; het is niet nodig om het volledig te vullen, je moet wat meer ruimte overlaten om de nek in te schroeven. Als alles droog is, moet je de nek en plug smeren met afdichtmiddel en stevig vastschroeven. Op dit punt is het belangrijk om de buizen correct te plaatsen - hun uiteinden mogen niet naast elkaar liggen en de uitgaande buis moet hoger zijn dan de inkomende (zoals in het diagram).
Nu alles is voorbereid, kunt u uitzoeken welk formaat multiplexplaat nodig is. Je moet hem niet strak in elkaar zetten, omdat hij moeilijker te onderhouden is en de compressor wat ruimte eromheen moet hebben voor luchtstroom en koeling.In mijn geval was een stuk van 30x40 cm voldoende, multiplex moet minimaal 9 mm dik zijn, een vezelplaatplaat - 15 mm. Het afwerken van de hoeken en het bewerken met grof schuurpapier is al een voorproefje. Maar splinters in de vingers zullen geen plezier brengen.
Op de hoeken van het vel op het toekomstige onderste deel is het noodzakelijk om de poten, rubber of bijvoorbeeld doppen van plastic flessen met schroeven vast te zetten (een goede reden om 4 "anderhalf" bier te nemen). Het belangrijkste is dat je hem niet helemaal tot aan de vloer of tafel vastschroeft. De poten zijn nodig om het geluid te verminderen wanneer de compressor in werking is, om te voorkomen dat deze van zijn plaats "kruipt" en krassen op de vloer zijn ook onaangenaam.
Vervolgens worden er 4 gaten geboord voor de compressorsteunen; ik hoop dat je niet vergeten bent de bouten mee te nemen? Het is mogelijk dat bij gebruik van een dikke plaat multiplex of spaanplaat de lengte van de standaardbouten niet voldoende is. In dat geval zult u langere exemplaren, compleet met moeren, moeten kopen bij een bouwmarkt of autowinkel.
Het moeilijkste is om de ontvanger te beveiligen. Het moet eerst worden geïnstalleerd, zodat andere delen van het apparaat later geen interferentie veroorzaken. Het is niet nodig om de ontvanger helemaal door te prikken met bevestigingsmiddelen; hier is een creatieve aanpak nodig - gebruik bijvoorbeeld een rubberen buis of strip, duurzame stof of leer, geperforeerde tape voor het verpakken van zware lasten, enz. Eén rand van de bevestigingstape wordt met een schroef op het triplex geschroefd, over de ontvanger gegooid en aan de andere kant stevig vastgeschroefd.
De compressor wordt met bouten, bij voorkeur met buizen, vastgezet aan de rand van een stuk triplex, dit maakt het verversen van de olie in de toekomst gemakkelijker. Bij het schroeven is het raadzaam om de schroefdraad van de bouten in te smeren met afdichtmiddel, zodat deze later niet los gaan draaien door trillingen. We schroeven het startrelais ernaast met schroeven, in de juiste richting. Het volgende is de lichtschakelaar; we sluiten een relais en een netsnoer aan op de contacten.Het is raadzaam om het snoer zelf met een strik of lus aan een stuk multiplex vast te maken, zodat het niet uit de schakelaar kan breken.
Als het elektrische gedeelte klaar is, gaan we verder met het installeren van de rest van het pneumatische systeem. Bij de inlaat van de compressor bevestigen we met behulp van een stuk rubberen buis en 2 klemmen een fijn filter voor benzine. Misschien lijkt dit onderdeel voor iemand misschien overbodig, maar het is niet duur, en er komt geen allerlei stof in de compressor, dan is het niet mogelijk om het daar te verwijderen. Het belangrijkste bij alle volgende handelingen is om dit filter niet met olie te vullen, omdat het hierdoor zijn eigenschappen verliest. Gebruik vervolgens een stuk rubberen buis en 2 klemmen om de compressoruitgang aan te sluiten op de ontvangeringang. U moet voorzichtig handelen om de buizen niet van het deksel te breken. Ook spannen we een rubberen slang met 2 klemmen op de uitlaat van de ontvanger en bevestigen een filter voor dieselbrandstof. Dit filter kan worden gevuld met silicagel en vervult dan 2 functies: een vochtvanger en een adapter voor het vastzetten van rubberen en vinylchloridebuizen. Je kunt het natuurlijk zonder doen, de vinylchloridebuis rechtstreeks op de uitlaat van de ontvanger trekken, maar zo'n verbinding zal niet volledig afgedicht en duurzaam zijn, de slang zal afbreken van de gladde koperen buis.
De vinylchloridebuis heeft meestal een kleinere diameter dan de filter- en airbrushfitting, rekt niet erg goed uit en is vrij moeilijk te monteren. Daar is een kleine truc voor: de punt van de buis wordt enkele minuten ondergedompeld in oplosmiddel 647. Het mag niet diep zijn, het mag niet meer dan 5 mm zijn, anders wordt het te flexibel en is er geen ondersteuning om het op de fitting te bevestigen. Het is raadzaam om het filter en de vinylchloridebuis op een stuk multiplex te bevestigen, zodat deze niet gaan bungelen en de opvangbuizen losraken.
Nou, dat is praktisch alles.Je kunt hem aanzetten en naar het gesis van de lucht luisteren. Ga niet meteen aan de slag als u siliconenkit heeft gebruikt: het moet een paar dagen drogen.
Hoofdstuk drie: Bediening.
Er is hier niets ingewikkelds. Het belangrijkste bij het gebruik van een compressor is om te voorkomen dat deze oververhit raakt. Normaal gesproken warmt de compressor op tot een temperatuur van 40-45C in 25-30 minuten continu gebruik. Het is niet de moeite waard om langer te werken; dit kan een negatief effect hebben op de middelen en de kwaliteit van het werk.
Tijdens verder gebruik moet u mogelijk de luchtdruk aanpassen. Sommige typen compressoren kunnen bijvoorbeeld een veel grotere hoeveelheid lucht produceren dan nodig is voor een airbrush, of dit komt door verfproblemen. In dit geval zal de compressor een te hoge druk creëren in de buizen, filters en ontvanger, en zal hij zelf met overbelasting werken en snel opwarmen. In dit geval hebben we een versnellingsbak nodig. Het belangrijkste is dat de versnellingsbak in dit systeem aan de INGANG van de compressor moet worden geïnstalleerd; als deze aan de uitlaat wordt geïnstalleerd, zal dit ook overbelasting van de compressor en zijn snelle opwarming veroorzaken.
Door een reducer bij de inlaat te installeren, beperken we de hoeveelheid lucht die door de compressor stroomt, waardoor de druk wordt geregeld. Het eenvoudigste en meest toegankelijke verloopstuk zijn gekalibreerde buizen, die via een rubberen buis aan de filterinlaat kunnen worden bevestigd, bijvoorbeeld van pennavullingen of dikke naalden van spuiten. Je kunt het zelf boren met verschillende boren. Of u kunt langsgaan bij de dichtstbijzijnde dierenwinkel, bij aquariumproducten vindt u zeer geschikte kleine kraantjes en verloopstukken. En volgens de montagediameters zijn ze precies dat, en ze kosten centen. In tegenstelling tot gekalibreerde buizen kunt u hiermee de druk tijdens het werken binnen bepaalde grenzen regelen.
Hoofdstuk Vier: Onderhoud.
Het onderhouden van de compressor is niet moeilijk, al moet u hiervoor wel enkele onderdelen gedeeltelijk verwijderen. Je kunt de eenheid natuurlijk helemaal niet onderhouden, maar geloof me, hij zal op dezelfde manier reageren.
De dienst omvat:
Verversen van olie.
Filters vervangen.
Tap de opgehoopte olie af uit de ontvanger.
Olie, hoe goed het ook is, verliest na verloop van tijd nog steeds zijn eigenschappen en raakt vervuild. In een compressor is het raadzaam om, ongeacht de modus en de tijdsduur waarin deze werkt, de olie minstens één keer per jaar te verversen.
Om dit te doen, moet u alle buizen verwijderen, de plug - schroef - van de vulbuis losdraaien en de compressor kantelen, alle olie eruit gieten. Onthoud: hierna kunt u het onder geen enkele omstandigheid inschakelen! Gebruik vervolgens, net als bij de eerste olieverversing, een injectiespuit om de benodigde hoeveelheid olie erin te gieten. Terwijl de buizen worden verwijderd, kunt u tegelijkertijd de oude filters verwijderen en de opgehoopte olie uit de ontvanger gieten. Het heeft geen zin om deze olie terug in de compressor te gieten.
Installeer vervolgens alle nieuwe filters op hun plaats en stuur de buizen terug naar de compressor. Metalen klemmen helpen hierbij, ze stellen u in staat soortgelijke handelingen herhaaldelijk uit te voeren.
Nou, dat lijkt alles te zijn, veel succes. Ik denk dat eventuele aanvullende vragen die zijn gerezen, op het forum kunnen worden opgelost.
