Een kachel gemaakt volgens het type "Finse kaars" heeft een aantal belangrijke voordelen: zuinigheid, lange brandtijd, hoog rendement en warmteoverdracht. Niet alleen geweldig om te koken en te verwarmen, maar ook als verlichtingsbron. Het ontwerp zelf is erg licht van gewicht, wat een groot pluspunt is.
De Finse kaars staat al lang bekend om zijn langdurige vlam en kookgemak. Dit type kachel is uitgevonden op basis van het type, dat ook vlamaanpassing heeft, wat hem uiterst handig maakt.
Hoe maak je een lang brandende kachel met regelbare vlam?
Tussen de overblijfselen van een roestvrijstalen pijp die voorheen werd gebruikt om een kachelschoorsteen te maken, met verschillende diameters en lengtes en een dikte van 0,5-1,0 mm, zoeken we naar een segment van ongeveer geschikte lengte. Je hebt verschillende platte segmenten nodig, die je kunt verkrijgen uit pijpresten door ze in de lengte door te snijden en op een houten plank glad te strijken. We tekenen er 2 cirkels op, waarbij we het geselecteerde gedeelte van de roestvrijstalen buis als sjabloon gebruiken.
Met een metalen schaar knippen we een van de cirkels uit met een grotere diameter dan de cirkel die we eerder tekenden. Dit is nodig om vervolgens een ronde bodykit te maken en een volwaardige hoes te krijgen. We knippen de tweede cirkel precies langs de getekende cirkel uit.
Aan het ene uiteinde van een roestvrijstalen pijpplano met een dwarsverstijving aan het zijoppervlak maken we 3 langwerpige sleuven op gelijke afstand van elkaar.
Knip in het midden van beide cirkels cirkels uit met een diameter van 19 mm, op welke manier dan ook.
We installeren een cirkel met een kleinere diameter met een gat in het midden in de groef van de verstijver op de buis en lassen deze.
De onderkant van de toekomstige kachel is klaar. Met een metalen schaar snijden we een cirkel met een grotere diameter in radiale richting met gelijke stappen als de eerder getekende cirkel.
We buigen de resulterende bloembladen geleidelijk met een tang totdat er een hoek van 90 graden ontstaat tussen hen en de basis. We beveiligen de sleuven door te lassen om de sterkte te garanderen en de vorm van het deksel te behouden. We plaatsen de resulterende afdekking op de buis, waaraan de bodem al is gelast.
Aan de bovenkant van het deksel lassen we kruislings 2 U-vormige elementen, gemaakt van draad met een diameter van 2 mm.
Van dezelfde draad maken we door lassen een rond gaas en lassen dit aan de contouren van het gat in de bodem van de kachel.
Hierdoor kan de brandstof het gat in de bodem niet afsluiten en wordt een ongehinderde luchtstroom naar de verbrandingszone gegarandeerd.
We zullen de oven in actie testen. Om dit te doen, giet je er brandstofpellets in en sluit je het deksel.
Om de trek aan te passen, wat belangrijk is voor het organiseren van een economische verbranding, zullen we de dwarsdoorsnede van het gat in de bodem veranderen met behulp van een demper die met een klinknagel aan de bodem is bevestigd.
We ontsteken van bovenaf met berkenschors.
Na enige tijd ontsteekt de brandstof en keert de kachel terug naar de bedrijfsmodus.Omdat de brandstof vanuit het midden naar de periferie uitbrandt, worden de wanden van de oven meestal beschermd tegen oververhitting door een laag vaste brandstof.
Opgemerkt moet worden dat één volledige lading brandstof ongeveer 3 uur lang op maximale stuwkracht verbrandde.
