Toen ik dit jaar een oplader nodig had, bleek dat deze onbruikbaar was geworden: de contacten waren verroest en begonnen in de behuizing te "doorboren". Omdat de passie voor amateurradio in de loop der jaren is afgenomen, heb ik besloten een pulsgenerator te kopen - een automaat, zodat er minder gedoe zou zijn - volgens het principe: aanzetten (indien nodig), aanzetten schakel het uit (wanneer het opladen stopt) en vergeet het tot de volgende keer dat u het nodig heeft. De keuze aan pulsladers is vrij groot, maar het lijkt erop dat Chinese vrienden met succes Deense of Italiaanse radiocircuits hebben aangepast, waardoor moderne apparaten alleen qua bouwkwaliteit van elkaar verschillen.Veel handleidingen reproduceren complete onzin: "...het apparaat reinigt automatisch de polen van sulfaten..." - blijkbaar wordt deze onzin herdrukt door mensen die het verschil niet kennen tussen de polen en de anode van de batterij, waar sulfatering optreedt ( Pb2SO4 + H2SO4 + O, is gelijk aan 2PbSO4+H2O). Dit proces, dat tijdens de ontlading intenser wordt, veroorzaakt vernietiging van de elektrode, en de gepulseerde lading lijkt de sulfatering te verwijderen of te verminderen.
Er zijn dus geen fundamentele verschillen tussen impulsladers - automatische machines (iedereen schrijft over opladen in zeven of negen fasen, naar mijn mening is dit pure reclametruc, vooral omdat er nog steeds de mogelijkheid bestaat voor verdere gedachten, zoals twintig- podium, dertigtraps, enz.), dus op basis van het batterijvermogen moet je iets goedkoper kiezen. In mijn geval is dit een apparaat met een belachelijke naam voor de Aggressor-oplader (AGR/SBC-080 Brick) voor een prijs vanaf 02.2016. 2750 roebel met een desulfatiefunctie en een laadstroom tot 8A, ontworpen om batterijen tot 160 Ah op te laden.
Het apparaat ziet er qua uiterlijk goed uit - goed dik (maar vreselijk stinkend) plastic, dankzij de goed passende rubberen pakking zijn er geen klachten over de naden, het apparaat is intuïtief, maar er is één "MAAR" - er is geen indicatie van spanning en stroom. In sommige gevallen springt een ‘winter’-lading met een stroomsterkte van 8A automatisch over naar een 2A-lading (motoraccu), terwijl LED's toont de lading, en een extra aangesloten ampèremeter toont de afwezigheid ervan.Opladers met indicatie van stroom en spanning zijn een orde van grootte duurder - ongeveer $ 200, terwijl een eenvoudige aanpassing van elke, ik benadruk, elke oplader met behulp van een ampère-voltmeter, bijvoorbeeld voor 250 - 300 roebel, uw apparaat zal veranderen tot een aantrekkelijker en handiger apparaat dat in gebruik is.
De ampère-voltmeter kan in de lader zelf worden geplaatst (als er ruimte voor is), of daarbuiten - in een speciale doos, en wordt aangesloten op de draden die naar de batterij gaan om op te laden. Om een locatie te selecteren, inspecteren we de oplader door de plastic deksels aan de zijkant naar buiten te drukken en 6 schroeven los te draaien. Nadat u het deksel hebt verwijderd, ziet u dat er geen ampère-voltmeter op het voorpaneel kan worden geplaatst - anders moet u het bord vervangen. Er zijn verschillende plaatsen om de ampère-voltmeter naar het achterpaneel uit te voeren; ik heb er een gekozen die dichter bij de laadkabels ligt.
Geschatte locatie van de ampère-voltmeter. Nadat ik de behuizing van de ampère-voltmeter met een tang een beetje had bijgesneden, plaatste ik het apparaat zo handig mogelijk in de behuizing (iets links van de middenlijn), waarna ik de lader voorzichtig omdraaide en de plaats bewaarde waar de ampère- De voltmeter wordt in de behuizing van de lader geïnstalleerd en schetst het gat. Vervolgens is het een kwestie van huishoudelijke apparaten - in 15 minuten boorde ik ongeveer 40 gaten aan de binnenkant van de omlijnde rechthoek met een dunne boor met een boormachine of schroevendraaier, met dezelfde boor combineerde ik ze en maakte een venster vrij voor de ampère- voltmeter. Nadat ik de randen met een vijl had rechtgetrokken, installeerde ik de ampère-voltmeter in het raam en zette deze vast met hete lijm. De ampère-voltmeter is strak en vrij stevig in het raam geplaatst, steekt niet buiten de grenzen van de begrenzer uit, terwijl vrijwel alle informatie op de achterkant bewaard is gebleven.
Nadat we vervolgens de (-) negatieve draad van de oplader (zwart) hebben doorgesneden, solderen we de zwarte draad van de ampèremeter aan de bovenkant (de ampèremeter heeft twee dikke draden - rood en zwart), en aan de onderkant van de draad die naar de batterij - de rode draad van de ampèremeter en de zwarte draad van de voltmeter. We solderen de rode en gele draden van de voltmeter aan de blote (+) positieve draad van de oplader (er zijn drie voltmeterdraden - geel, rood en zwart, ze zijn dunner). We bedekken de soldeerpunten met krimpkous of isolatietape en u kunt beginnen met opladen.
Door de (+) en (-) polen op de batterij aan te sluiten, kunt u de spanning ervan zien op het display van de ampère-voltmeter, en de laadstroom verschijnt nadat u het apparaat hebt ingeschakeld en de modus hebt geselecteerd.
Er is één ongemak: de modusschakelaarknop bevindt zich aan de voorzijde en de ampère-voltmeter bevindt zich aan de achterkant, maar dit vereist slechts een kleine aanpassing. Zoals u kunt zien had de wijziging geen invloed op het schakelschema, maar alleen op de kabels die naar de accu gingen die werd opgeladen. Daarom is een externe optie om de ampère-voltmeter in een klein doosje te plaatsen zowel voor deze lader als voor elke andere lader mogelijk. .
Met vriendelijke groet, Vadim Zakharov.
